تاثیر نوروئید بر سطح NR1 و NR2 به دنبال محرومیت از کل خواب در رت

محرومیت از خواب بر هوشیاری و عملکرد اثرات منفی دارد. گیرنده های گیرنده های N-متیل-D-آسپارتات زیردسته ای از گیرنده های گلوتامات متشکل از زیرواحد NR1 و NR2 هستند. در مطالعه حاضر تاثیر مکمل دارویی نورویید بر سطح پروتیین های NR1 و NR2 در نواحی استریاتوم و قشر پیش پیشانی رت های تحت استرس محرومیت از خواب با روش وسترن بلات ارزیابی شد.

رت ها در 5 گروه 5تایی کنترل، آزمایش، محرومیت از خواب، محرومیت از خواب همراه با داروی نورویید و آزمایش همراه با نورویید تقسیم شدند. پس از آزمایش 24ساعته سطح پروتیین های NR1 و NR2 در نواحی قشر پیش پیشانی و استریاتوم با روش وسترن بلات بررسی شد. اختلافات بین سطوح پروتیین ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه آنووا و تی ارزیابی شد.

بی خوابی موجب کاهش بیان هر دو زیرواحد NR1 و NR2 در نواحی استریاتوم و قشر پیش پیشانی رت های تحت استرس بی خوابی می شود. در میزان بیان هر دو زیرواحد در هر دو ناحیه رت های آزمایش در مقایسه با رت های گروه کنترل اختلاف معنا داری مشاهده نشد. 2 نوبت تزریق درون صفاقی دز 8/0 میلی گرم بر وزن بدن دارو موجب افزایش معنادار میزان بیان هر دو زیرواحد در هر دو ناحیه در مقایسه با گروه محرومیت از خواب می شود. در گروه آزمایش همراه با داروی نورویید میزان بیان هر دو زیرواحد در این نواحی در مقایسه با گروه آزمایش افزایش معناداری داشته است.

استفاده از داروی نورویید می تواند با افزایش سطح پروتیین های NR1 و NR2، عوارض مرتبط با کاهش سطح این پروتیین ها به دنبال محرومیت از خواب را بهبود بخشد.