تاثیر تمرینات ثبات مرکزی و ثبات عصبی عضلانی پویا بر درد، انعطاف پذیری، تعادل، استقامت عضلانی و کیفیت زندگی مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

امروزه پژوهش پیرامون اثربخشی روش های نوین درمان کمردرد به دلیل شیوع زیاد آن از اهمیت زیادی برخوردار است . با توجه به روش های متعددی  که در درمان آن مطرح است. وتوافقی در موثرترین روش درمان  وجود ندارد. دراین تحقیق ، اثر8 هفته تمرینات DNS و تمرینات منتخب ثبات مرکزی بر درد، انعطاف پذیری، تعادل و کیفیت زندگی مردان مبتلا به کمردرد مزمن مقایسه شده است.

در این پژوهش 20 مرد مبتلا به کمردرد مزمن   بودند که تحت نظر متخصص مغز و اعصاب ،به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه 10 نفره، گروه DNS (دامنه سنی 82/9 ± 8/47 سال، وزن 02/9 ± 9/76کیلوگرم) و گروه تمرینات ثبات مرکزی (دامنه سنی 8/11 ± 4/42 سال، وزن 1/13 ± 5/88 کیلوگرم) قرارگرفتند. آزمودنی ها به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای تمرینات را انجام دادند.جهت تحلیل از آزمون کلموگرو-اسمیرنوو t زوجی و کوواریانس با سطح معنی داری P<0/05  استفاده شد.

نتایج نشان داد در تمرینات DNS در تعادل ایستا (P=0/036)، کیفیت زندگی (P=0/028) میزان درد (0/002)، درازنشست (P=0/012) ودرگروه تمرینات ثبات مرکزی در تعادل ایستا (P=0/001)،بشین و برس (P<0/001)، درازنشست (P=0/003) و میزان درد (P=0/016) بهبود معنی داری نشان داد.راستای  قدامی تعادل پویا در گروه DNS با (P=0/032) بهبود یافت ولی مقایسه بین دو روش درموارد مطرح شده تفاوت معنی‏داری نداشت.(p=0/684)

یافته ها نشان داد که تعادل ایستا ، درازنشست و میزان درد در هر دو گروه افزایش یافت.  بشین و برس در گروه ثبات مرکزی ولی‏‏‏‏‏ در گروه DNS  کیفیت زندگی ارتقا بیشتری را نشان داد.