مقایسه عوارض اکستوباسیون بیماران در وضعیت پرون در برابر سوپاین در شاغلین تحت عمل جراحی دیسک کمر

در بیماران تحت عمل جراحی کمر که عمل جراحی آن ها به صورت پرون انجام می شود، بررسی عوارض اکستوباسیون در تغییر وضعیت بیماران از حالت پرون به سوپاین نیاز به بررسی دارد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اکستوباسیون بیماران در وضعیت پرون در برابر سوپاین در شاغلین تحت عمل جراحی دیسک کمر می باشد.

مطالعه حاضر، مطالعه کار آزمایی بالینی یک سوکور می باشد که 60 بیمار کاندید عمل جراحی الکتیو دیسک کمر، وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند (هر گروه 30 نفر). تمام بیماران ابتدا در وضعیت پرون تحت عمل جراحی قرار گرفتند. بعد از پایان جراحی و قطع گازهای بیهوشی (زمان T0)،  بیماران به دو گروه پرون و سوپاین تقسیم گردیدند. از زمان T0  تا زمان اکستوباسیون؛ ضربان قلب، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، فشار متوسط شریانی، میزان  Spo2، شدت سرفه و عوارض ثانویه پس از اکستوباسیون نظیر لارنگواسپاسم و نگه داشتن نفس درهر دو گروه اندازه گیری و ثبت شد.

دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک (سن، جنس، قد و وزن) اختلاف معنی داری نداشتند (0.05<P). نتایج نشان داد که در تمامی متغیرهای موردبررسی، گروه سوپاین از مقادیر بالاتری در مقایسه با گروه پرون برخوردار بود. اختلاف معنی دار از نظر فشار اکسیژن بین دو گروه وجود داشت و موقعیت گروه پرون مناسب تر از سوپاین بود (0.02=P). بروز سرفه نیز در گروه سوپاین شیوع بالاتری از از گروه پرون داشت و اختلاف مشاهده شده معنی دار بود (P=0.001).

بر اساس نتایج این مطالعه، حفظ حالت پرون بعد از جراحی دیسک کمر جهت اکستوباسیون سبب می شود تا بیمار کمتر تحت تاثیر تغییر موقعیت قرار گیرد و از نظر سرفه و میزان فشار اکسیژن در موقعیت مناسب تری باشد. پیشنهاد می شود اکستوباسیون بیماران تحت عمل در موقعیت پرون، در همان وضعیت انجام شود تا بیمار کمتر تحت تاثیر عوارض جابجایی موقعیت از پرون به سوپاین قرار گیرد.