اثر بخشی اجرای برنامه خودمراقبتی بر تحرک و فعالیت بدنی افراد مبتلا به دیابت نوع دو

بی تحرکی نقش مهمی در شیوع  و گسترش  انواع بیماری های مزمن منجمله دیابت دارد. انجام صحیح رفتارهای خودمراقبتی که تحرک و فعالیت بدنی مناسب را نیز شامل گردد نقش مهمی در پیشگیری و کنترل عوارض دیابت در افراد مبتلا دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه خود مراقبتی بر میزان تحرک و فعالیت بدنی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو صورت گرفت.

در این مطالعه شبه تجربی 40 فرد مبتلا به دیابت نوع دو  بصورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. برنامه خودمراقبتی درحیطه تحرک وفعالیت بدنی جهت گروه مداخله طی 5 جلسه 90 دقیقه ای در محل سکونت و با مشارکت خانواده های آنان اجرا شد. برای بررسی سطح تحرک و فعالیت بدنی از پرسشنامه دارای روایی و پایایی سنجش رفتارهای خودمراقبتی (حیطه مربوط به تحرک و فعالیت بدنی) استفاده شد. داده ها در دو مرحله قبل و بعد از آموزش جمع آوری شده و با نرم افزار spss16 تجزیه و تحلیل شدند.

نمره فعالیت بدنی و ورزش بین دو گروه مداخله و کنترل قبل از اجرای برنامه خودمراقبتی یکسان بود.  شش هفته بعد از اجرای برنامه بین دو گروه اختلاف معناداری از نظر میانگین نمره تحرک و فعالیت بدنی بدست آمد

نتایج نشان داد که اجرای برنامه خود مراقبتی توانسته است نقش مهمی در تغییر شیوه زندگی افرادمبتلا به دیابت نوع دو ازنظرتحرک و فعالیت بدنی داشته باشد لذا پیشنهاد می شود اجرای برنامه خودمراقبتی در همه ابعاد با تاکید بر حیطه تحرک وفعالیت بدنی به عنوان روشی موثر در بهبود سایر رفتارهای خود مراقبتی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو و همچنین در دیگر بیماری های مزمن بکار گرفته شود.