مقایسه استرس و فرسودگی شغلی پرستاران در بخش های بیماران مبتلا به کووید-19 و غیرکووید-19 در بیمارستان های تابعه آجا

فرسودگی‌شغلی یکی از عمده‌ ترین پیامدهای اجتناب ‌ناپذیر استرس‌ شغل است. پرستاران به دلیل مشکلاتشغلی و شرایط سختکاری بیشترین استر سشغلی را تجربه میکنند و در معرض فرسودگی ‌شغلی بالایی قرار دارند. لذا هدف از انجام این مطالعه مقایسه استرس و فرسودگی‌ شغلی در پرستاران بخش‌ های بیماران مبتلا به کووید-19 و غیرکووید-19 بوده است.

این پژوهش، یک مطالعه مقطعی از نوع (توصیفی-تحلیلی) است که در سال 1400 انجام شد. جامعه آماری آن شامل پرستاران مراقبت ‌کننده در بخش ‌های بیماران مبتلا به کووید-19و غیرکووید-19 در بیمارستان ‌های تابعه آجا در شهر تهران بود. تعداد 96 پرستار به روش تمام ‌شماری به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گردیدند. داده ‌ها با استفاده از فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه ‌های استرس‌ شغلی HSE (مجری ‌سلامت و ایمنی) و فرسودگی ‌شغلی کپنهاگ، جمع ‌آوری گردیده و توسط نرم ‌افزار SPSS.v25، آمار توصیفی و استنباطی و آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج آزمون t مستقل نشان داد که بین بعد فرسودگی ‌کاری دو گروه پرستاران تفاوت معنادار وجود دارد و در پرستاران بخش ‌های بیماران مبتلا به کووید-19 بالاتر از بخش ‌های بیماران غیر کووید-19 بود (0/03=P). نتایج آزمون t مستقل بین ابعاد استرس‌ شغلی دوگروه تفاوت معناداری را نشان نداد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون در بخش ‌های بیماران غیرکووید-19، بین فرسودگی‌ کاری پرستاران با بعد نقش (0/03r=) و بعد تقاضا (0/02r=) و بین فرسودگی ‌کار با مددجو با بعد کنترل (0/004r=) و بعد تقاضا (0/007=r) معنادار بود. در بخش‌های بیماران مبتلا به کووید-19، نتایج آزمون پیرسون، بین فرسودگی ‌شخصی با بعد تقاضا (0/01r=) معناداری را نشان داد.

با توجه به اهمیت تنش‌ های محیط ‌کار و تاثیر آن بر فرسودگی ‌شغلی پرستاران پیشنهاد می ‌گردد مسیولین با برنامه‌ ریزی مناسب جهت مشاوره ‌های روان ‌درمانی، برگزاری برنامه ‌های مفرح و روحیه‌ بخش،‌ کاهش شیفت های پی ‌در پی، بهبود چرخه ‌های کار-استراحت و اعطای موارد انگیزشی، عوامل فرسودگی ‌شغلی پرستاران را کاهش دهند.