روش شناسی ترجمه استعاره های مفهومی خطبه غراء بر اساس دیدگاه پیترنیومارک؛ بررسی موردی: انصاریان، مبشری، فیض الاسلام، زمانی و دشتی

وظیفه مترجم تنها جایگزینی الفاظ نیست بلکه به عنوان یک عنصر فعال، سعی در ایجاد هماهنگی بین ادبیات و فرهنگ مبدا به مقصد دارد. پیترنیومارک، نظریه پرداز آمریکایی در حوزه ترجمه، بر این باور است که مساله ی اصلی در ترجمه، انتخاب یک روش جامع برای کل متن است، مهم ترین مشکل از نظر وی، ترجمه ی استعاره است، استعاره به طور ضمنی نوعی تشابه یا اشتراک در حوزه ی معنایی میان دو یا چند چیز متشابه یا کم شباهت را بیان می کند، استعاره و طریقه ترجمه آن از دید نیومارک به شش نوع تقسیم می شود: استعاره کلیشه ای که به زعم نیومارک، عباراتی هستند که معانی استعاری دارند و قرینه ای در آن هاست و با واقعیات، همخوانی ندارند استعاره مرده یا منسوخ، که استعاره بودن یا تصویر آن فراموش شده است، استعاره معیار یا عادی، که این نوع استعاره در زبان، متداول شده و به نوعی جا افتاده و ماندگار شده است. استعاره جدید، که بدون دلیل و ریشه ی مشخصی بین مردم رواج یافته است و آفریننده ی آن ها اغلب نامشخص است استعاره اقتباسی، که باید به معادل اقتباسی خود ترجمه شوند و اگر تحت اللفظی بیایند امکان اینکه نامفهوم باشند بالاست، استعاره ابتکاری، در متون غیر توصیفی باید به صورت تحت اللفظی همراه با توضیح و یا مفهوم صریح برگردانده شوند،  این پژوهش با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و بر اساس دیدگاه نیومارک سعی دارد به بررسی و تحلیل شیوه ترجمه استعاره های مفهومی در پنج ترجمه خطبه غراء نهج البلاغه بپردازد. نتایج تحقیق نشان داد، پرکاربرد ترین روش ترجمه استعاره های مفهومی، روش تحت اللفظی و در مواردی همراه با توضیح است زیرا اغلب استعاره ها از نوع ابتکاری بوده و ترجمه فیض الاسلام از میان ترجمه های مذکور به دیدگاه نیومارک نزدیک تر و بر اساس آن موفق تر بوده است.