الگوی ساختاری تاثیر توسعه شایستگی های حرفه ای بر رضایت شغلی: نقش میانجی خودکارآمدی روانشناختی

توسعه‌ شایستگی‌های حرفه‌ای و افزایش خودکارآمدی روانشناختی کلید اصلی پیشرفت و افزایش رضایت شغلی است. خودکارآمدی روانشناختی بر انتخاب، تلاش و پشتکار و پیگیری اهداف فردی و سازمانی نقش موثری دارد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی خودکارآمدی روانشناختی در ارتباط بین توسعه شایستگی‌های حرفه‌ای با رضایت شغلی است.

 پژوهش حاضر به روش همبستگی مبتنی بر مدل‌یابی معادلات ساختاری PLS انجام شد. به همین منظور 384 نفر از کارکنان ناجا به روش نمونه گیری خوشته انتخاب و از آنان خواسته شد تا پرسشنامه‌های توسعه شایستگی‌های حرفه‌ای، خودکارآمدی روانشناختی، و رضایت شغلی را تکمیل نمایند. نتایج پایایی ابزار پژوهش با استفاده از ضریب آلفا و پایایی مرکب (CR) و نتایج مرتبط با روایی همگرا با استفاده از شاخص AVE محاسبه و در سطح مطلوبی قرار دارند. علاوه بر این، جهت پاسخگوی به سوال اصلی پژوهش و طراحی الگوی ساختاری پژوهش از نرم‌افزار SmartPLS نسخه سه استفاده شد.

 نتایج نشان داد توسعه شایستگی‌های حرفه‌ای با میانجی‌گری خودکارآمدی روانشناختی بر رضایت شغلی کارکنان تاثیر دارد. در ضمن، هم متغیر توسعه شایستگی‌های حرفه‌ای و هم متغیر خودکارآمدی روانشناختی به صورت مستقیم بر رضایت شغلی تاثیر دارند.

با توجه به نتایج حاصله و طبق نظریه‌ی شناختی- اجتماعی بندورا متغیرهای توسعه شایستگی‌های حرفه‌ای و خودکارآمدی روانشناختی جز متغیرهای مهم و اثرگذار بر رفتار فرد هستند. به عبارتی مشارکت دادن کارکنان در فعالیت‌ها و تصمیم گیری‌های شغلی متعاقبا به بهبود توسعه شایستگی‌های حرفه‌ای فرد در شغل و رضایت شغلی منجر می‌گردد.