تنوع گونه ای بندپایان زیان آور قارچ خوراکی و عوامل کنترل بیولوژیک آنها در تولیدی های شهرستان زرندیه، استان مرکزی

قارچ خوراکی به عنوان یکی از منابع درآمد زایی صنعتی و تجاری در سراسر جهان، محصولی غنی از پروتیین است که با توجه به نوع بستر پرورش مورد حمله گونه های مختلفی از عوامل زیان آور قرار می گیرد. در این تحقیق، طی دو نوبت نمونه برداری در مراحل بذر پاشی و غلاف دهی قارچ، از شش کارگاه تولید قارچ خوراکی دکمه ای در شهرستان زرندیه، استان مرکزی اقدام به جمع آوری نمونه های بند پایان موجود در بستر پرورش قارچ خوراکی گردید. نمونه ها به کمک قیف برلیز جدا سازی و در الکل اتانول 70 درصد نگهداری و سپس با استفاده از کلید های معتبر تا سطح گونه شناسایی شدند. سپس به منظور تعیین سطح اهمیت گونه ها، درصد فراوانی هر گونه محاسبه و به کمک روش های آماری مقایسه گردیدند. در مجموع 1814 نمونه از بندپایان متعلق به 15 گونه در قالب 14 جنس و 11 خانواده جمع آوری گردیدند. گونه Tyrophagus putrescentiae با بیشترین فراوانی (06/2 ± 91/18 درصد) و اختلاف معنی دار با سایر نمونه ها تشخیص داده شد. در مرتبه دوم و سوم به ترتیب گونه های Megaselia halterata (84/1 ± 83/14 درصد) و Lycoriella auripila (47/0 ± 78/11 درصد) با اختلاف معنی دار نسبت به سایر گونه ها، دارای بیشترین فراوانی بودند. از مجموع گونه های به دست آمده دو گونه شکارگر Atheta coriaria از راسته Coleoptera و کنه Macrocheles glaber شناسایی شدند. بیشتر گونه های یافت شده از تولیدی های قارچ خوراکی شهرستان زرندیه رژیم پوسیده خواری داشته و همراه با کمپوست آلوده به کارگاه وارد شده اند. گونه هایی نظیر M. halterata، Megaselia scalaris، L. auripila، Coboldia fuscipes و Tyrophagus putrescentiae با رژیم قارچ خواری جزء گونه های زیان آور با خسارت مستقیم به محصول قارچ خوراکی محسوب می شوند.