بررسی سه بعدی تاثیر طول عمر کفش ورزشی بر کینتیک دویدن در دانشجویان زن سالم و مبتلا به ژنو واروم زانو

 ژنو واروم زانو یکی از ناهنجاری‌های اندام تحتانی بوده که با تغییر بیومکانیک اندام تحتانی همراه است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین این موضوع بود که آیا طول عمر کفش ورزشی بر مقادیر مولفه‌های نیروی عکس‌العمل زمین در افراد سالم و افراد دچار ژنو واروم طی دویدن تاثیر دارد.

پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است.‌ 15 دانشجوی دختر مبتلا به ژنو واروم زانو و 15 دانشجوی دختر سالم جهت شرکت در این پژوهش داوطلب شدند. به هر‌یک از آزمودنی‌ها یک جفت کفش ورزشی نو داده شد تا پس از تست‌گیری اولیه آن‌ها را به‌مدت 6 ماه، روزانه حداقل یک ساعت در فعالیت‌های روزمره استفاده کنند. از آزمودنی‌ها خواسته شد که سه تریال صحیح با کفش نو (طی پیش‌آزمون) و سه تریال صحیح با کفش کارکرده (طی پس‌آزمون) روی مسیری که در میانه‌ آن صفحه نیرو تعبیه شده بود با سرعت دلخواه بدوند. از آزمون آماری آنالیز واریانس دو‌سویه با اندازه‌گیری مکرر جهت تحلیل داده‌ها استفاده شد. همه تحلیل‌ها در سطح معناداری 0/05 و با نرم‌افزار SPSS نسخه 23 انجام شد.

یافته‌ها نشان دادند که عامل گروه اثر معناداری بر نیروی عکس‌العمل عمودی در راستای قدامی‌خلفی در لحظه تماس پاشنه و ضربه قدامی‌خلفی دارد (d>0/8, P<0/018). به‌صورتی که میزان این دو متغیر در گروه مبتلا به ژنو واروم بیشتر از گروه سالم است. به‌علاوه، یافته‌ها حاکی از آن بودند که عامل کفش بر زمان رسیدن به اوج نیروی عمودی عکس‌العمل زمین در لحظه تماس پاشنه و  نرخ بارگذاری اثر معناداری دارد (d>0/9, P<0/02)؛ ‌زمان رسیدن به اوج نیروی عمودی عکس‌العمل زمین در لحظه‌ تماس پاشنه هنگام دویدن با کفش کارکرده کوتاه‌تر از کفش نو بود (P=0/015, d=0/9). همچنین مقادیر نرخ بارگذاری نیروی عمودی تولید‌شده هنگام دویدن با کفش کارکرده بیشتر از کفش نو بود (p=0/019, d=0/9).

 با توجه به کاهش معنادار زمان رسیدن به اوج نیروی عمودی عکس‌العمل زمین، افزایش یافتن نرخ بارگذاری قابل‌توجیه است. بر‌این‌اساس، می‌توان نتیجه گرفت که دویدن با کفش با طول عمر بیش از 6 ماه می‌تواند یک عامل خطرزا برای افراد محسوب شود.