تاثیر تراکم و آبیاری بر عملکرد و شاخص های رشد گیاه سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Monch)

سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Monch) یکی از مهم ترین گیاهان دارویی می باشد که علی رغم دارا بودن خواص ضدقارچی، ضدویروسی و ضدباکتریایی اطلاعات چندانی از ویژگی های آن به خصوص نیاز آبی و تراکم مطلوب آن در منطقه مشهد در دست نیست. به منظور بررسی اثر دور آبیاری و تراکم بر خصوصیات رشدی و عملکرد سرخارگل آزمایشی در دو سال زراعی 89-1388 و 90-1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی در قالب طرح کرت های خرد شده در سه تکرار اجرا شد. در کرت های اصلی فواصل آبیاری (آبیاری پس از 50، 100، 150 و 200 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر) و در کرت های فرعی تراکم بوته با دو سطح (20 و 30 بوته در مترمربع) قرار گرفتند. صفات مورد مطالعه عبارت از شاخص سطح برگ، تجمع ماده خشک، ارتفاع بوته، تعداد شاخه های جانبی، تعداد گل در بوته، میانگین وزن هر گل، تعداد و وزن خشک گل در بوته، تعداد گل در واحد سطح، وزن تر و خشک گل در واحد سطح و وزن خشک ریشه بودند. نتایج آزمایش نشان داد که تمام صفات مورد بررسی تحت تاثیر سطوح آبیاری قرار گرفت، به طوری که با افزایش سطوح آبیاری رشد بوته های سرخارگل افزایش یافت. بیشترین عملکرد گل در تراکم 30 بوته در مترمربع و سطح اول آبیاری به میزان 308 گرم در مترمربع و کمترین عملکرد گل در تراکم 20 بوته در مترمربع و سطح چهارم آبیاری به میزان 87 گرم در مترمربع بود. به نظر می رسد زمان آبیاری بین 50 و 100 میلی متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر و تراکم 30 بوته در مترمربع، مناسب ترین ترکیب جهت تولید حداکثر عملکرد گل باشد.