تحلیل چندمعیاره مکانی تناسب اکولوژیک اراضی حوضه نازلوچای برای کاربری زراعت آبی

حوضه نازلوچای در حوضه آبریز دریاچه ارومیه، یکی از مناطق مهم برای کشاورزی در ایران است که استفاده نادرست از اراضی، اتلاف منابع آب و خاک را در پی داشته است. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی تناسب اکولوژیک برای کاربری زراعت آبی در بخشی از اراضی حوضه نازلوچای با مساحت 23314 هکتار با استفاده از روش ارزیابی چندمعیاره در قالب تحلیل سلسله مرتبی و سامانه اطلاعات جغرافیایی می باشد. به این منظور پارامترهای موثر بر ارزیابی تناسب اکولوژیک برای کاربری زراعت آبی شامل شکل زمین (شیب، جهت و ارتفاع)، خاک (بافت، حاصلخیزی، اسیدیته، عمق، زهکشی، فرسایش، شوری، درصد آهک و کربن آلی)، اقلیم (بارندگی، دما و رطوبت نسبی) و منابع آب (دبی آب) شناسایی، داده های لازم جمع آوری و نقشه سازی در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی انجام شد. وزن دهی معیارها و زیرمعیارها براساس نظرات کارشناسی (20 نفر) در قالب روش تحلیل سلسله مراتبی انجام گرفت. واحدهای همگن با روی هم گذاری نقشه های استاندارد شده زیرمعیارها و نقشه توان اکولوژیک با روش ترکیب خطی وزنی تهیه شد. نقشه تناسب اکولوژیک نشان داد که 42 درصد از منطقه فاقد توان، 5/28 درصد منطقه دارای بالاترین توان، 5/17 درصد سطح دارای توان متوسط و 12 درصد از منطقه دارای توان کم برای کشت های زراعی آبی می باشد. در نقشه های تناسب اکولوژیک و کاربری فعلی حدود 14 درصد عدم تطابق وجود دارد و در 86 درصد منطقه کاربری های فعلی با توان طبیعی منطقه سازگاری دارد.