اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی مادران و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان با آسیب های جسمی حرکتی

اهداف آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد یک درمان شناختی رفتاری موج سوم به شمار می آید که یکی از اهداف اصلی آن افزایش انعطاف پذیری روانی است که می تواند در راستای افزایش امید به زندگی و ارتقای سلامت روان موثر باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شاخص های امید به زندگی مادران و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان با آسیب های جسمی حرکتی دارای هوش بهر بهنجار انجام شد.مواد و روش ها مطالعه حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود که در برهه زمانی مهرماه لغایت اسفندماه سال 1398 انجام شد. بدین منظور 30 کودک مبتلا به آسیب های جسمی حرکتی به همراه مادرانشان به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و پس از احراز ملاک های ورود و دریافت رضایت آگاهانه مکتوب از والدین وارد فرایند پژوهش شدند. شرکت کنندگان با استفاده از روش تصادفی سازی بلوکی به دو گروه 15نفره آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 120دقیقه ای هفتگی تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. شرکت کنندگان فهرست مشخصات جمعیت شناختی و پرسش نامه های امید به زندگی و سرزندگی تحصیلی را در سه برهه زمانی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در محیط نرم افزار SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها نتایج اولیه نشان داد اثربخشی مداخله درمانی بر بهبود دو شاخص امید به زندگی مادران و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون معنی دار بود (01/p<0). همچنین نتایج ثانویه نشان داد اثربخشی درمان تا مرحله پیگیری یک ماهه پایدار ماند (05/p<0). نتیجه گیری یافته های مطالعه حاضر همسو با پیشینه پژوهشی گویای اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شاخص های روان شناختی کودکان و مادران است. این یافته ها می تواند در حیطه کودکان با نیازهای خاص با کاربست های بالینی همراه باشد.