بررسی مدل یابی ساختاری در باورهای معرفت شناختی و یادگیری خودتنظیمی در پیش بینی اضطراب نگارش درمیان دانشجویان زبان انگلیسی

به دلیل اهمیت نقش راهبردهای یادگیری و باورهای زبان آموزان، تحقیقات زیادی در دهه های گذشته در یادگیری زبان دوم انجام شده است. جهت  بررسی ارتباط بین متغیرهای مربوط به باورهای زبان آموزان در عملکرد نگارش، این تحقیق به نقش باورهای معرفت شناختی و یادگیری خودتنظیمی نگارش در پیش بینی میزان اضطراب نگارش در میان زبان آموزان می پردازد. بدین منظور سه نوع سنجش اندازه گیری مرتبط با این مولفه ها در میان 240 زبان آموز پخش گردید. این معیارهای سنجش در دوران پاندمی کووید 19 به دانشجویان هدف ایمیل گردید. جهت تحلیل داده ها، از مدل یابی ساختاری استفاده شده است تا مسیرهای علت و معلول در میان متغیر ها بررسی گردد. بررسی های مستقیم و غیر مستقیم در مدل فرضی نشان داده است که باورهای معرفت شناختی و یادگیری خودتنظیمی تا میزان 40درصد در اضطراب نگارش زبان دوم نقش دارند. هر چند که هر دو متغیر نقش به سزایی در پیش بینی اضطراب نگارش زبان آموزان داشته اند، اما باورهای معرفت شناختی یک متغیر قوی در پیش بینی اضطراب نگارش در این تحقیق شناخته شده است. به طور خاص ، نتایج تحقیق نشان داده است باورهای معرفت شناختی به طور مستقیم باعث افزایش اضطراب نگارش و یادگیری خودتنظیمی باعث کاهش میزان اضطراب نگارش در میان زبان آموزان می شود. بر اساس این نتایج پیشنهاد می گردد اساتید زبان و مولفین تهیه و تدوین مطالب درسی از آنجایی که دو مقوله باورهای معرفت شناختی و یادگیری خودتنظیمی باعث کاهش و افزایش اضطراب نگارش می گردد باید توجه قابل ملاحظه به این دو مقوله داشته باشند