تحلیل دولت رفاه در نظام حقوقی ایران

دولت رفاه به دولتی گفته می شود که در آن تامین و بهبود رفاه عمومی وظیفه قانونی نهادهای قدرت است. اما این هدف به منزله عمل فرا قانونی و یا به عبارت دیگر عمل بر خلاف قانون از طرف مجریان و یا شهروندان نیست . چنین دولتی به همه کسانی که به هر دلیل نتوانند هزینه های خود را تامین کنند کمک رسانی می کند. این کار از طریق پرداخت مستمری (حداقل درآمد) و یا کمک های نقدی دیگر انجام می شود . دولت رفاه به معنی وجود سیاست های سنجیده و هوشمندانه ای در زمینه تامین دست کم حداقل استاندارد زندگی برای همه و ارتقای برابری در فرصت های زندگی است که در آن هیچ تردیدی در زمینه ضرورت تمرکز همه نهادهای رسمی بر تامین خدمات همگانی وجود ندارد؛ تامین اجتماعی یک سیستم همگانی از بیمه های اجباری است. بیمه اجتماعی از بیمه های بازنشستگی، بیمه های دولتی درمانی، بیمه های بیکاری و بیمه حوادث و تصادف ها تشکیل می شود؛ دولت ها تامین اجتماعی را به این دلیل فراهم می کنند که بازارها در بیمه کردن بسیاری از ریسک های مهم پیش روی افراد، شکست خورده اند. از طرفی دولت رفاه ، دولتی کاملا قانون محور است چرا که عرضه خدمات رایگان همواره سود جویان را به فکر سو استفاده از مزایای از پیش تعریف شده رفاهی می اندازد که می بایست در عین جلوگیری، به کیفر متخلفین نیز پرداخته شود .در این پژوهش به وظایف سازمان تامین اجتماعی در راستای تامین خدمات و رعایت کامل قوانین خواهیم پرداخت.