شبکه های اجتماعی مجازی و یادگیری سازنده گرایی اجتماعی: طراحی و اعتباریابی مدل کاربردی شبکه های اجتماعی مجازی در آموزش حضوری دانشگاهی

هدف پژوهش، طراحی و اعتبار یابی الگویی از کاربرد شبکه های اجتماعی مجازی مبتنی بر رویکرد سازنده گرایی اجتماعی در آموزش حضوری دانشگاهی است. بدین منظور از روش پژوهش آمیخته استفاده شد. مطالعه کیفی،  با هدف طراحی آموزش تلفیقی و با استفاده از روش تحلیل محتوای قیاسی انجام شد. در مطالعه کمی به منظور تعیین اعتبار طرح آموزشی، از نظرسنجی متخصصان با استفاده از روش پیمایشی پرسشنامه ای استفاده شد.  در تحلیل کیفی، پس از تعریف نظری هر یک از مفاهیم اصلی پژوهش (مولفه های آموزش های مبتنی بر سازنده گرایی اجتماعی، آموزش مبتنی بر شبکه های اجتماعی مجازی و نیز آموزش تلفیقی) با مراجعه به متون علمی موجود در بازه زمانی 2018- 2000 و  با روش نمونه گیری هدفمند،  تعداد 53 متن علمی اعم از مقاله، کتاب و پایان نامه انتخاب و مطالعه گردید. نتیجه این تحلیل مشتمل بر 6 مولفه تجزیه و تحلیل، تعیین اهداف و محتوای آموزشی، تعیین ابزارها و رسانه های آموزشی، تعیین عناصر آموزشی برای اجرا، طراحی تعامل و ارزشیابی به همراه عناصر هریک از این مولفه ها بود. پس از آن با استناد به الگوهای طراحی آموزشی موجود، آموزش تلفیقی مبتنی بر شبکه های اجتماعی  مجازی با رویکرد سازنده گرایی اجتماعی طراحی گردید. نتایج حاصل از اعتبار یابی درونی در مطالعه دوم نیز نشان داد که الگوی کاربرد شبکه های اجتماعی مجازی مبتنی بر رویکرد سازنده گرایی اجتماعی در آموزش حضوری دانشگاهی از اعتبار مناسب و کیفیت خوبی برخوردار است.