یادگیری در همکاری های پژوهشی با دانشگاه ها (مطالعه موردی: صنایع نفت، گاز و پتروشیمی ایران

یادگیری در پروژه های همکاری با دانشگاه ها یکی از روش های متداول در دهه های اخیر است. برخی از پروژه ها به یادگیری منجر شده اند و برخی دیگر نشده اند. این مقاله به دو موضوع اساسی می پردازد: (1) در کشورهای درحال توسعه، چه عواملی بر یادگیری شرکت ها در پروژه های همکاری با دانشگاه ها تاثیر می گذارد؟ (2) صنایع این کشورها از دانشگاه ها چه می آموزند؟ بدین منظور، 9 پروژه همکاری با دانشگاه ها در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی ایران انتخاب و 15 خبره فعال در صنعت، دانشگاه و دولت در ارتباط با این پروژه ها مصاحبه شدند و داده ها با روش تحلیل مضمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. 25 عامل موثر بر یادگیری در 6 گروه طبقه بندی شدند که مهمترین آنها عبارتند از: سازوکار کنترل همکاری، قوانین و رویه ها، مدل کسب و کار دانشگاه، میزان تعاملات طرفین، تناسب محتوای همکاری با ویژگی های صنعت، اعتماد و صلاحیت استاد دانشگاه. نتایج همچنین نشان داد که شرکت های کشورهای درحال توسعه معمولا در پروژه های همکاری با دانشگاه ها یادگیری بهره بردارانه را دنبال می کنند. در این کشورها، صنایع بالغ فعال در فناوری های قدیمی تر معمولا به دنبال یادگیری بهره بردارانه هستند و یادگیری اکتشافی اغلب نتیجه همکاری دانشگاه ها با شرکت های مبتنی بر فناوری جدید است