بررسی روابط جمهوری اسلامی ایران و چین از دریچه فرهنگ راهبردی

نگارندگان اثر حاضر درصدد برآمده اند تا از رهگذر مطالعه و سنجش معیارها، منابع و اسناد چینی مرتبط با مقوله فرهنگ راهبردی به این پرسش بنیادین پاسخ گویند که پیوست های فرهنگ راهبردی چین چگونه بر ساخت سیاست های همگرایانه و واگرایانه این کشور شرق آسیایی در قبال ج.ا.ایران تاثیر گذاشته است؟ فرضیه اصلی پژوهش آن است که چین با تاسی از عناصر و مولفه های مستتر در فرهنگ راهبردی و متغیرهای کلان تاثیرگذار بر دیپلماسی عمومی خود مبادرت به اتخاذ سیاست های نوینی از قبیل چندجانبه گرایی، پرهیز از جنگ طلبی و تاکید بر صلح و امنیت در حوزه راهبردی غرب آسیا کرده است. ردگیری راهبردهای مورد اشاره به نوبه خود موجب شده تا روابط تهران و پکن طی سالیان اخیر خط سیر سینوسی را در پرتو اقدامات واگرایانه و همگرایانه تجربه نمایند.