نقد دیدگاه پیدایش قرآن بر پایه متون سریانی

یکی از مهمترین دیدگاه های مستشرقان تجدیدنظرطلب، شکل گیری تدریجی اسلام از یک دین توحیدی ابتدایی است که در دوره امویان در قالب اسلام پدیدار می شود. نوو و کورن، در  کتاب «چهارراه هایی به اسلام: مبادی مذهب تازیان و حکومت ایشان» به تبیین ویژه خود از این دیدگاه بر اساس شواهد باستان شناختی و متون سریانی صدر اسلام پرداخته اند. یکی از محورهای اصلی این دیدگاه شکل گیری تدریجی قرآن تا اواخر سده دوم و اوایل سده سوم هجری است. نوشتار پیش رو به روش تحلیل انتقادی بر پایه نقد منطقی و نقد داده ای و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای به ارزیابی این دیدگاه بر اساس متون سریانی صدر اسلام می پردازد. نتایج پژوهش نشان می دهد دیدگاه نوو و کورن درباره پیدایش قرآن مبتنی بر روش علمی در بهره گیری از متون سریانی مرتبط با دوره نخستین شکل گیری اسلام نیست و تبیین نادرستی از این متون ارایه می دهد. تکیه بر برهان سکوت و عدم توجه به ادله غیرروایی، مانند نسخه های کهن قرآن و برهان تواتر، نادیده گرفتن روند تدریجی آشنایی سریانیان با دین اسلام و ماهیت جدلی برخی متون سریانی و فهم نادرست از این متون را می توان از مهمترین اشکالات آنان در استناد به متون سریانی برشمرد. بنابراین، نه تنها متون سریانی صدر اسلام از پیدایش تدریجی قرآن کریم سخن نمی گویند؛ بلکه می توان آنها را همسو با دیدگاه سنتی اسلامی دانست.