اثر تمرینات ادراکی- حرکتی والد و کودک بر کارکردهای اجرایی دختران دارای اختلال نقص توجه- بیش فعالی: کارآزمایی بالینی تصادفی

اختلال نقص توجه- بیش فعالی (Attention deficit hyperactivity disorder یا ADHD)، یکی از مباحث مهم پژوهشی و از جمله اختلالات شایع کودکان در مدارس می باشد که با نشانه های پرخاشگری، بیش فعالی، اضطراب و کمبود توجه همراه است. با توجه به اثرات جانبی داروهایی که برای درمان این اختلال استفاده می شود، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تمرینات ادراکی- حرکتی والد و کودک بر کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به ADHD انجام شد.

شرکت کنندگان این تحقیق را 36 کودک مبتلا به ADHD با دامنه سنی  تا 10 سال به همراه مادرانشان تشکیل داد که به صورت تصادفی در دو گروه 18 نفره تمرین مادر و کودک با یکدیگر و گروه تمرین مادر و کودک جدا از یکدیگر قرار گرفتند. شرکت کنندگان بر اساس گروه بندی ذکر شده، به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه 45 دقیقه ای، به تمرینات ادراکی- حرکتی پرداختند. قبل و بعد از مداخله، داده ها با استفاده از آزمون واژگان Stroop (نوع رایانه ای) جمع آوری گردید و سپس با استفاده از آزمون کوواریانس در سطح معنی داری 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

افزایش میانگین نمرات پس آزمون هر دو گروه نشان داد که تمرینات ادراکی- حرکتی بر کارکردهای اجرایی تاثیرگذار بود. همچنین، تفاوت معنی داری در مقایسه بین گروهی تعداد خطای همخوان (006/0 = P)، تعداد خطای ناهمخوان، تعداد پاسخ صحیح همخوان، تعداد پاسخ صحیح ناهمخوان (001/0 = P)، زمان واکنش همخوان (028/0 = P)، زمان واکنش ناهمخوان (007/0 = P) و نمره تداخل (041/0 = P) مشاهده گردید و در گروه تمرینات ادراکی- حرکتی مادر و کودک با یکدیگر بهتر از گروه تمرینات مادر و کودک جدا از یکدیگر بود.

می توان نتیجه گرفت که تمرینات ادراکی- حرکتی، باعث افزایش کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به ADHD می شود و تمرینات مادر و کودک با یکدیگر، می تواند روش مناسبی برای بهبود کارکردهای اجرایی کودکان دارای این اختلال باشد.