ارتباط جمع دوچشمی در حساسیت کانتراست با استریوپسیس: مطالعه مقطعی

 جمع دوچشمی در حضور عملکرد نرمال دو چشم رخ می دهد. استریوپسیس نیز به عنوان بالاترین عملکرد دید دوچشمی در نظر گرفته می شود. بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر جمع دوچشمی حساسیت کانتراست و رابطه آن با استریوپسیس بود.

در این مطالعه مقطعی، 60 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان)17 مرد و 43 زن) با میانگین سنی 45/1 ± 20/21 سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. حساسیت کنتراست تک چشمی و دوچشمی بیماران با بهترین دید اصلاح شده در شرایط فتوپیک، با استفاده از دستگاه متروویژن در فرکانس های فضایی 75/0، 75/1، 3، 6، 13 و 20 سیکل بر درجه اندازه گیری گردید. استریوپسیس نیز به وسیله تست های TNO و Titmus اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های Repeated measures ANOVA و Multiple Linear Regression مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج آزمون Repeated measures ANOVA نشان داد که دید دوچشمی نسبت به دید تک چشمی، به طور معنی داری سبب افزایش حساسیت کانتراست گردید (001/0 > P)، اما تفاوت معنی داری بین حساسیت کانتراست چشم راست و چپ وجود نداشت (266/0 = P). آزمون همبستگی Pearson در هیچ کدام از فرکانس های فضایی، ارتباط معنی داری را بین استریوپسیس اندازه گیری شده به روش متقاطع و غیر متقاطع در تست های Titmus و TNO با حساسیت کانتراست دوچشمی نشان نداد (114/0 = P).

بر اساس نتایج به دست آمده، جمع دوچشمی در حضور دید دوچشمی طبیعی، می تواند باعث بهبود عملکردهای بینایی افراد مانند افزایش حساسیت کانتراست دوچشمی نسبت به تک چشمی شود که تاییدکننده اهمیت درمان اختلالات دوچشمی مانند تنبلی چشم می باشد.