بررسی نشانه معناشناختی نظام عاطفی گفتمان سنائی با تاکید بر حدیقه الحقیقه

گرمس که از پایه گذاران معناشناسی ساختارگراست، روشی ساختارمند را به نام «نشانه شناسی زایا» از نشانه شناسی گسترش داده است.گرمس ادعا داشت «معنا» تنها در قالب روایت قابل درک است. در روش گرمس تمام جنبه های «گفتمان» به صورت ساختارمند، تجزیه و تحلیل و دستهبندی میشوند تا «نشانه» استخراج شده و روش رسیدن به «معنا» از طریق آن درک شود. نشانه- معناشناسی گفتمانی، زمینهای فراهم میآورد تا برای گونه های عاطفی، سازه های زبانشناختی قایل شویم. مطالعه جریان عاطفی گفتمان، به معنی بررسی شکلگیری و تولید نظام عاطفی و چگونگی ایجاد معنا از طریق آن است. این تحقیق با هدف بررسی نشانه معناشناختی نظام عاطفی گفتمان در حدیقه الحقیقه سنایی، با روش مطالعات کتابخانه ای-اسنادی به سامان رسید. از نتایج تحقیق اینکه دریافتیم نشانه معناشناختی نظام عاطفی گفتمان سنایی در حدیقه الحقیقه؛ مبتنی بر دو نوع شکلگیری معناست: نظام تنشی-شوشی و رخدادی-شوشی. با بررسی حکایات حدیقه الحقیقه به این نتیجه میرسیم که سنایی با به کار گیری جریان تولید معنا در بستر نظام عاطفی و عرفانی؛ از دو نوع نظام یادشده، بهره برده است و ضمن «تولید معنا» با استفاده از حکایتی دلنشین، شناخت را از مسیر انتقال فعل دانستن به مخاطب منتقل می کند.