ملاحظاتی انتقادی بر یکسان انگاری ارکان تحقق مسئولیت بین المللی دولت ها و سازمان های بین المللی

کمیسیون حقوق بین الملل برای دو شخصیت اصلی حقوق بین الملل، یعنی دولت و سازمان های بین المللی، دو طرح جداگانه ی مسیولیت بین المللی به ترتیب در سالهای 2001 و 2011 به نظام حقوق بین المللی ارایه کرده است. از میان تمامی اشتراکات بی شمار دو طرح مسیولیت، بی تردید، مهمترین و بنیادی ترین وجه اشتراک دو طرح، یکسان بودن ارکان تحقق مسیولیت بین المللی است. بدین معنی که، براساس هر دو طرح، مسیولیت بین المللی در نتیجه ی عمل متخلفانه ی بین المللی قابل انتساب به یک شخص حقوقی، خواه دولت یا سازمان، به وجود می آید. در این راستا، در این مقاله کوشش شده است تا با تمرکز بر تفاوت های ساختاری دولت ها و سازمان های بین المللی نشان داده شود که این یکسان انگاری معضلات نظری و عملی بسیاری در پی خواهد داشت. نخستین معضلی که مقاله به آن می پردازد تفاوت در میزان و نوع پذیرش تعهدات بین المللی از سوی سازمان های بین المللی است. مقاله متعاقبا یکی از شیوه های انتساب مسیولیت - یعنی انتساب عمل یکی از ارکان سازمان به خود سازمان - را مورد مداقه قرارداده و با تاکید بر آراء بین المللی نشان می دهد که قاعده ی انتساب مسیولیت رکن به سازمان - بر خلاف قاعده ی انتساب مسیولیت رکن دولت به دولت - با معضلاتی اساسی رو به روست.