تحلیل و نقد رویکردهای ملی گرایی و تجزیه طلبی در نهضت جنگل

نهضت ‌‌جنگل در دوران هفت‌‌ساله و حتی طی یک صدسال اخیر همواره با اتهام‌‌های تجزیه‌طلبی، مرکزگریزی، تمرد از دولت مرکزی و نظایر آن مواجه بوده است. در سوی دیگر ماجرا، جنگلی‌‌ها در خاطراتشان و حتی در روزنامه ‌‌جنگل تلاش داشتند تا با ارایه دیدگاه‌‌های خود و اساسنامه‌هایی، خود را از این اتهام مبرا نموده و جنبش را جریانی وطن‌‌گرا بخوانند. در پژوهش حاضر دلایل مطرح‌‌‌‌شدن اتهام تجزیه‌‌طلبی به جنگلی‌‌ها موردبررسی قرار می‌‌گیرد. در پژوهش حاضر با این پرسش محوری مواجهیم که؛ آیا جنگلی‌‌ها در مسیر هویت ملی گام برداشتند، یا تجزیه‌طلبی؟ با توجه به عملکرد، آراء و نظریات جنگلی‌‌ها در منابع و اسناد تاریخی، آیا اقدامات آن‌ها در مسیر هویت ملی تعریف شده و یا این‌‌که کارکردشان در مسیر گسست تاریخی ایران بوده است؟ یافته‌‌های پژوهش نشان می‌‌دهد جنگلی‌‌ها در طول دوران نهضت، به آرمان‌‌های خود که مبتنی بر استقلال ایران، وطن‌‌گرایی و مبارزه با بیگانگان بوده است، وفادار بوده‌‌اند. روش پژوهش پیش رو با استفاده از روش تاریخی، تحلیل محتوا و آرشیوی انجام می‌‌گیرد.