اثر ارتفاع از سطح دریا بر خواص بیومتری، فیزیکی و مکانیکی گونه توسکا ییلاقی (مطالعه موردی در منطقه سوادکوه)

بررسی ویژگیهای چوب یک گونه در ارتفاعات مختلف همیشه مورد توجه محققین این رشته قرار گرفته است، زیرا ارتفاع از سطح دریا یکی از گزینه های مهم و تاثیرگذار بر عوامل اقلیمی (دما، بارندگی، نور خورشید و رطوبت نسبی) در یک منطقه است. هدف این پژوهش دستیابی به شناخت دقیق از تغییرات خواص بیومتری، فیزیکی و مکانیکی گونه توسکا ییلاقی در ارتفاعات مختلف شمال ایران است. در این تحقیق سه ارتفاع رویشگاهی از سطح دریا در منطقه سوادکوه، حوزه تلار استان مازندران با نام های سری شلیمک (ارتفاع1400 متری)، سری میان (ارتفاع1000متری) و سری میان دره (ارتفاع500متری) انتخاب گردید. از هر ارتفاع سه درخت و در کل نه درخت قطع و از هر درخت یک دیسک به ضخامت cm10 سانتی متر و یک گرده بینه به طول cm150 از قطر برابر سینه به سمت بالا تهیه گردید. پس از آماده سازی اولیه، نمونه ها جهت بررسی خواص مختلف طبق استاندارد اندازه بری شد و مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که ارتفاع از سطح دریا یکی از عوامل موثر در تغییرات خواص مورد مطالعه است، به طوریکه با افزایش ارتفاع از سطح دریا، میانگین طول الیاف، قطر الیاف، ضخامت حفره و ضخامت دودیواره کاهش و میانگین جرم ویژه و همکشیدگی حجمی، مدول الاستیسیته، مدول گسیختگی، فشار موازی الیاف، شکافخوری، میخ کشی در سطح مقطع و سختی مماسی، شعاعی و سطح مقطع افزایش یافت. خواص مورد مطالعه چوب توسکا ییلاقی در هر سه ارتفاع مورد بررسی در محدوده متوسط قرار دارد.