نظریه حسابداری کارآگاهی

افزایش جرایم یقه سفید و فسادهای مالی، تجهیز حسابرسان، حسابداران و کارآگاهان به مهارت های قضایی را به ویژه در سال های اخیر ضروری شناخته است؛ لذا در این بین، تنها چیزی که می تواند تقلب در واحدهای تجاری که ممکن است از طریق دزدی در منابع سازمانی و یا از طریق تحریف صورت های مالی انجام پذیرد واکسینه نماید، حسابداری کارآگاهی است. حسابداری کارآگاهی شاخه ای از حسابداری است که به توانایی های موردنظر برای جلوگیری، کشف و شناسایی تقلب، ابزارها و راه های آن می پردازد. هدف تحقیق حاضر، تشریح ابعاد نظریه حسابداری کارآگاهی (قضایی) و توصیف چرایی و چگونگی انتخاب روش ها و تکنیک ها و نتایج حاصل از به کارگیری این روش ها یا تکنیک ها می باشد.

روش به کار رفته در مقاله حاضر از لحاظ ماهیت کاربردی بوده و از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. انتخاب روش ها و تکنیک ها به تصمیمات حسابداری و غیر حسابداری وابسته است که توسط حسابدار یا کارشناس قضایی مورد بررسی قرار می گیرد.

نظریه حسابداری کارآگاهی ارایه شده در این مقاله برای هر دو گروه، فعالان عملی در حوزه شناسایی و کشف کلاهبرداری و همچنین دانشگاهیان علاقه مند به این حوزه مفید خواهد بود. ضمنا سهم علمی این نظریه در علوم قضایی و نظریه حسابداری، در فرآیند حل مسایل مرتبط با حوزه مبارزه علیه جرایم مالی و اقتصادی کارایی خواهد داشت. نظریه حسابداری کارآگاهی پنج قاعده را ارایه می کند که تصمیمات حسابداری و غیر حسابداری لحاظ شده توسط کارشناسان قضایی را تفسیر و توجیه می کنند. این قواعد عبارتند از: قاعده تاثیرگذار بودن، قاعده نشانگر توانایی، قاعده قرارداد پاداش، قاعده ناشناس ماندن و قاعده اجتناب از سقوط.