بررسی رابطه رشدیافتگی مدیران بر اساس نظریه خودتعیین گری با سبک مدیریت تعارض در مدارس ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه رشدیافتگی بر اساس نظریه خودتعیین گری با سبک مدیریت تعارض در مدیران مدارس زن و مرد خراسان رضوی انجام گرفته است. روش پژوهش حاضر توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه مدیران زن و مرد مدارس ابتدایی شهرستان سبزوار در سال تحصیلی 96-1395 شامل 37 مدیر در مدارس ابتدایی پسرانه و 37 مدیر در مدارس ابتدایی دخترانه مجموعا 74 نفر بودند که به روش تمام شماری همه حجم جامعه به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گرد آوری اطلاعات، پرسشنامه بود و سطح رشدیافتگی مدیران با پرسشنامه نیازهای اساسی روانی BPNS -W (دسی و همکاران، 2001) و سبکهای مدیریت تعارض با پرسشنامه رابینز(1991) اندازه گیری شد. روایی ابزارها از نوع صوری و محتوایی بود و مورد تایید اساتید و خبرگان قرار گرفت و پایایی آنها با ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0/90 و 0/81 برآورد شد. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از روش های آمار توصیفی و استنباطی از جمله آزمون همبستگی پیرسون با به کارگیری نرم افزارSPSS  نسخه 21 استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که میان رشدیافتگی مدیران و نیز هر یک از سه مولفه آن رابطه وجود دارد و هرچه میزان رشدیافتگی مدیران زن بالاتر باشد، میزان استفاده آنان از سبک رقابت، سبک اجتناب و سبک مدارا در مدیریت تعارض بیشتر خواهد بود. رابطه معناداری میان رشدیافتگی و سایر سبکهای مدیریت تعارض وجود نداشت. همچنین میان رشدیافتگی و همه سبکهای مدیریت تعارض در مردان رابطه معنادار وجود داشت، به طوری که هرچه میزان رشدیافتگی مدیران بالاتر باشد، میزان استفاده آنان از سبکهای مدیریت تعارض بیشتر خواهد بود.