تحلیل رگرسیونی تاب آوری با تکنیک چند متغیره گام به گام و سلسله مراتبی AHP از منظر بحران زلزله (مطالعه موردی: شهر ایلام)

زمین لرزه پدیده ای طبیعی است که به خودی خود می تواند قابلیت بحران نداشته باشد. مدیریت و برنامه ریزی دقیق برای تخمین آسیب پذیری، کنترل و کاهش زلزله می تواند تعیین کننده میزان درجه بحران باشد. تاب آوری به عنوان توانایی نظام شهری جهت مقاومت در برابر بحران ها راهی برای تقویت جوامع بشری است. شهر ایلام در منطقه بزرگ زلزله خیزی غرب ایران قرار دارد و دارای چهارده ناحیه شهری می باشد. بر اساس ضرورت موضوع، فرضیه فوق مطرح می شود که میان نواحی شهری ایلام از نظر تاب آوری در برابر زلزله تفاوت و نابرابری وجود دارد.  روش تحقیق پژوهش فوق ترکیبی از روش های توصیفی - تحلیلی و مورد کاروی است که با استفاده از فرآیند تحلیل AHP و تحلیل رگرسیون چند متغیره و با کمک نرم افزارهای GIS و SPSS صورت گرفته است و به تحلیل فضایی شهر ایلام پرداخته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که میانگین خطر پذیری در شهر ایلام بر اساس مدل AHP برابر 281/0 است و کل نواحی منطقه یک و دو شهر ایلام شامل نواحی یک-1، یک-2، یک-3، یک-4 و دو-1 و دو-2 بیشترین میزان تاب آوری را داشته اند و در مقابل تقریبا تمام نواحی منطقه سه و چهار میزان تاب آوری آنها کمتر از میانگین کل شهر ایلام بوده است و از هفت متغیر مورد بررسی فضاهای آموزشی و فضاهای سبز بیشترین تاثیر را در تاب آوری شهر دارند. میزان معناداری در تحقیق حاضر کمتر از 05/0 است که بیان گر معنادار بودن تحلیل رگرسیونی و میانگین نتایج مدل ها، فرضیه پژوهش را تایید می نماید. همچنین ابنیه مسکونی واقع در نواحی دو-1، سه-2 بیشترین تاب آوری و ابنیه مسکونی واقع در نواحی چهار-2 و سه-3 کمترین میزان تاب آوری را دارند.