کارکرد مفهوم «بیش متنیت» در اقتباس سینمایی از داستان «آرامش در حضور دیگران»

روایت را می توان در بیشتر پاره گفتارهای فرهنگی که زنجیره ای از رخدادها در فضاهای مختلف هستند، جست وجو کرد. شکل های مختلف روایی دارای تاثیروتاثراتی بر یکدیگرند که به ایجاد روابط بینامتنی میان آن ها می انجامد. بینامتنیت با مطالعه ی ساختار متون، روابط و اثرات میان آن ها را موردبررسی قرار می دهد. ازاین میان نظریه ی «بیش متنیت» ژرار ژنت (که زیرشاخه ای از نظریه ی ترامتنیت او است)، موضوع این مقاله است. از آن جا که آثار اقتباسی در ذیل این نظریه قرار می گیرند، در مقاله با استفاده از این نظریه به بررسی فرآیند اقتباس فیلم «آرامش در حضور دیگران» اثر «ناصر تقوایی» از داستانی به همین نام اثر «غلامحسین ساعدی» پرداخته شده است. مقاله با روشی تحلیلی- توصیفی و با فرض «ترانسپوزیسون» یا «جایگشت» انگاشتن نوع این بیش متنیت، ابتدا به معرفی مختصری از تعریف ساختار روایی و عناصر آن و همچنین نظریه ی بیش متنیت ژرار ژنت پرداخته و سپس روند تقلیلی و گسترشی فیلم را در اقتباس از اثر با تحلیل و شرح ساختار روایی آن بیان کرده است. در پایان این نتیجه حاصل شده که فیلم «آرامش در حضور دیگران» به دلیل انجام تغییرات جدی و ایجاد سبکی جدید در فرآیند اقتباس، اثری از نوع «جایگشت» یا «ترانسپوزیسون» در مفهوم بیش متنیت است.