آگاهی، نگرش و عملکرد مادران دارای کودک کمتر از 5 سال روستاهای شهرستان اردکان در زمینه خوددرمانی دارویی در کودکان

سابقه و هدف:

  امروزه مصرف بی رویه دارو و به طورکلی خوددرمانی ازجمله بزرگ ترین مشکلات اجتماعی، بهداشتی و اقتصادی جوامع مختلف ازجمله ایران محسوب می شود. این مطالعه با هدف بررسی آگاهی، نگرش و عملکرد مادران دارای کودک کمتر از 5 سال در روستاهای شهرستان اردکان در زمینه خوددرمانی انجام شد.

 این مطالعه توصیفی مقطعی روی 350 مادر دارای فرزند کمتر از 5 سال در روستاهای شهرستان اردکان در سال 1399 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه چهار قسمتی (اطلاعات دموگرافیک، آگاهی، نگرش و عملکرد) بود. داده ها با استفاده از آماره های توصیفی و تحلیلی تجزیه وتحلیل شد.

 میانگین نمره آگاهی، نگرش و عملکرد به ترتیب 4.11 ± 5.17، 8.74 ± 25.08 و 4.31 ± 3.52 بود. 58 درصد از مادران آگاهی ضعیف، 51 درصد نگرش ضعیف و 62 درصد عملکرد پایینی در زمینه خوددرمانی داشتند. بین متغیر میانگین نمره آگاهی و سطح تحصیلات مادران ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. بین متغیر میانگین نمره عملکرد و کفایت درآمد خانواده ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. مهم ترین منابع کسب اطلاعات مادران دارای فرزند کمتر از 5 سال در زمینه خوددرمانی، اینترنت و شبکه های اجتماعی و در مرحله بعد دوستان و خانواده بوده است (0.05 <p).

 نتایج مطالعه نشان داد خوددرمانی در جامعه بررسی شده بسیار زیاد و آگاهی در زمینه عوارض خوددرمانی در کودکان کم است که به عنوان یک زنگ خطر باید مورد توجه مسیولان مربوطه قرار گیرد. اجرای برنامه ها و کارگاه های آموزشی و توزیع وسایل کمک آموزشی هنگام مراجعه مادران به مراکز بهداشتی درمانی در ارتقای آگاهی مادران و بهبود سطح نگرش آن ها و شکل گیری رفتار صحیح موثر خواهد بود.