مدل یابی تنیدگی والدگری مادران کودکان اتیسم بر اساس بهشیاری و فراوالدگری با میانج یگری خودکارآمدی

شناسایی عوامل مرتبط با سلامت روانی و کیفیت کلی زندگی والدین به ویژه مادران کودکان اوتیسم از اهمیت ویژه ای برخوردار است لذا پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تنیدگی والدگری بر اساس بهشیاری و فراوالدگری با نقش میانجیگر خودکارآمدی والدینی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل همه مادران دارای کودک 2 تا 14 سال مبتلا به اختلال اوتیسم مراجعه کننده به کلینیک های درمانی شهر تهران در سال 1400 بودند که 250 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به پرسشنامه های تنیدگی والدگری(PSI-SF)، بهشیاری(MAAS)، فراوالدگری(M-PQ)و خودکارآمدی والدینی (PSAM)پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با روش مدل یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار AMOS  نسخه 24 انجام شد.

ضریب مسیر کل بین بهشیاری(p<0/01, B=-0/671)، فراوالدگری (p<0/01, B=-0/256) و خودکارآمدی والدینی(p<0/01, B=-0352) با تنیدگی والدگری منفی و معنادار بود. همچنین ضریب مسیر غیرمستقیم بین بهشیاری و فراوالدگری با تنیدگی والدگری  به ترتیب (p<0/01, B=-0/153)و(p<0/01, B=-0/116) منفی و در سطح 0/01 معنادار بود. همچنین مجموع مجذور همبستگی های چندگانه (R2) برای متغیر تنیدگی والدگری برابر با 0/63 حاصل شد.  

بهشیاری و فراوالدگری به صورت مستقیم و هم با میانجیگری خودکارآمدی والدینی، تنیدگی والدگری را در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم پیش بینی می کند. بنابراین به منظور توسعه مداخلات برای کاهش یا جلوگیری از سطوح بالای تنیدگی والدگری ضرورت دارد از یافته‎های حاصل در جهت ارتقای بهزیستی والدین و بهبود روابط والد- فرزندی بهره گرفته شود.