بررسی ارتباط سرمایه روانشناختی بر عملکرد بالینی مبتنی بر شواهد پرستاران در مواجهه با بیماران مبتلا به کرونا : نقش میانجی امنیت روانشناختی

با توجه به شیوع و گسترش بیماری کووید 19 در جهان وتاثیرت مخرب آن بر سلامت روان جامعه بخصوص پرستاران، توانمند سازی روانشناختی آنان می تواند علاوه بر افزایش امنیت روانی، موجب بهبود و ارتقا عملکرد بالینی انان در شرایط بحرانی شود. این پژوهش به برررسی سرمایه روانشناختی بر عملکرد بالینی پرستاران با تاکید برنقش میانجی امنیت روانشناختی در مواجهه با بیماران مبتلا به کرونا می پردازد.

مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد که در مجموع تعداد100 پرستار شاغل در بخش های بستری بیماران کووید 19 بیمارستان امیرالمومنین اراک وارد مطالعه شدند. ابزارگردآوری داده شامل سه پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز، امنیت روانشناختی ادراک شده و عملکرد مبتنی برشواهد بود. برای تجزیه تحلیل داده ها و به منظور بررسی مناسبت ابزار اندازه گیری از تحلیل عاملی تاییدی  با رویکرد حداقل مربعات جزیی به وسیله ی نرم افزار Smart PLS3 استفاده شد.  

نتایج حاصل از بررسی ضرایب اثر فرضیه های پژوهش با توجه به مقدار عددی T بدست آمده بیانگر تاثیر مستقیم و معنادار بین متغیرها می باشد. بتای استاندارد برای رابطه ی بین سرمایه روانشناختی و عملکرد بالینی از 0/684 به 0/507 کاهش یافته و با توجه به معنی دار بودن آن، نقش متغیر امنیت روانشناختی، میانجی گری جزیی است.   

براساس یافته ها می توان گفت پرستارانی که از سرمایه روانشناختی بالاتری برخوردارند، آشنایی کاملتری از ظرفیتهای روانشناختی خود دارند که تاثیرات مثبت آن موجب میشود  در موقعیتهای چالش برانگیز و بحرانی نقش پررنگتری ایفا کنند.