تعیین موانع مشارکت در درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان در ایران

 مشارکت بیمار در تصمیم گیری درمان در بسیاری از کشورها و سیستم‌های بهداشتی سراسر جهان به یک نیاز سیاسی تبدیل شده است. در سطح جهان نحوه برخورد با بیماران مبتلا به سرطان رویکرد متفاوتی پیدا کرده است. با توجه به این که سرطان سلامت جسمی، روحی و اجتماعی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد، مراقبت بیمار محور می‌تواند یکی از رویکردهای مناسب در بیماران مبتلا به سرطان باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین و بررسی موانع مشارکت در درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان در ایران بود.

 این پژوهش یک  مطالعه کیفی است که درسال 1400انجام شد، داده‌ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختارمند با همکاری 15 نفر از پزشکان جراح پستان و 300 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان که به مطب و درمانگاه‌های پزشکان در دانشگاه علوم پزشکی شیراز، تبریز، گیلان و کرمان مراجعه کرده بودند، انجام شد. نمونه گیری بیماران با روش تصادفی خوشه‌ای به ازای هر پزشک 20 بیمار صورت گرفت و تایید روایی و پایایی سیوالات با استفاده از نظرات 15 نفر از خبرگان انجام شد. در نهایت با استفاده از مدل پارادایمی به شیوه گرند تیوری کدگذاری و دسته بندی داده‌ها انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS وروش‌های کیفی به شیوه گراند تیوری تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: 

نتیجه پژوهش نشان داد که ترس و اضطراب بیماران مهم‌ترین عامل در عدم همکاری و مشارکت ضعیف بیماران در درمان می‌باشد. عدم آگاهی و اطلاعات ناکافی بیماران دومین مانع در مشارکت ضعیف در تصمیم‌گیری درمان بود. هم‌چنین یافته‌ها حاکی از آن بود که هزینه‌های درمانی با وجود بروز مشکلات فراوان برای بیماران تاثیری در ادامه روند درمان و نوع درمان انتخابی نداشتند.

نتیجه‌گیری: 

نتایج مطالعه نشان داد که ترس و اضطراب، نداشتن اطلاعات کافی در زمینه بیماری و مشکلات مالی از مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار بر مشارکت بیماران در درمان می‌باشد.