مشخصات ریخت شناسی و مولکولی نماتودهای جنس همونکوس در گاوهای جنوب شرق ایران

همونکوزیز یکی از آلودگیهای مهم نماتودی در جمعیت گاوها محسوب میشود. برای فهم بهتر وضعیت مقاومت دارویی ، همه گیر شناسی و همچنین راهکارهای کنترل انگل در یک منطقه جغرافیایی، تشخیص صحیح گونه های موجود بر مبنای ژنتیک و ریخت شناسی ضروری به نظر میرسد.

هدف از انجام این مطالعه بررسی پارامترهای ریخت شناسی و همچنین اهداف مولکولی (ITS1, ITS2 و ژن بتاتوبولین) در نماتودهای جنس همونکوس جداشده از گاوهای جنوب شرق ایران، به منظور یافتن تنوع گونه ای و مقاومت بنزیمیدازولی میباشد.

از اردیبهشت 1394 لغایت فروردین 1395، تعداد 300 شیردان از گاوهای کشتار شده در شهرستانهای زابل، زاهدان و ایرانشهر مورد ارزیابی قرار گرفتند. 98 کرم بالغ همونکوس جدا شده، از نظر ریخت شناسی بررسی شدند. برای مطالعه مولکولی قطعه کلی ITS1 ، 5.8 S و ITS2 و همچنین قسمتی از ژن بتاتوبولین مورد تکثیر واقع شدند. تعداد 20 کرم برای تعیین توالی قطعات ITS و همچنین بتا توبولین انتخاب گردیدند.

از نگاه ریخت شناسی تمامی نمونه های موجود همونکوس کونتورتوس تشخیص داده شدند. یافته های تعیین توالی مولکولی ITS2 و ترسیم درخت فیلوژنی، شباهت 99 درصد را بین نمونه های تحت بررسی و همونکوس کونتورتوس های سایر نقاط جهان نشان داد. تعیین توالی قطعه بتاتوبولین هیچگونه موتاسیونی را در کدونهای مرتبط نشان نداد و لذا تمامی نمونه های مورد بررسی حساس به بنزیمیدازولها تشخیص داده شدند.

نتیجه گیری نهایی:

 نتایج مطالعه حاضر نشان داد که اگرچه در سایر نقاط جهان شایعترین گونه همونکوس در جمعیت گاوها همونکوس پلاسه ای میباشد ولی در جنوب شرق ایران شایعترین گونه همونکوس کونتورتوس است. همچنین القا مقاومت بنزیمیدازولی در این انگل و در این نقطه از کشور از سایر نقاط جهان پایین تر است.