بررسی مقایسه ای پیامدهای تغذیه معده ای زودرس و دیررس در بیماران ترومایی تحت تهویه مکانیکی در بخش مراقبت های ویژه: یک مطالعه کوهورت آینده نگر

یکی از چالش های مهم در مورد تغذیه بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه، زمان شروع تغذیه گوارشی است. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای پیامدهای تغذیه معده ای زودرس و دیررس در بیماران ترومایی تحت تهویه مکانیکی در بخش مراقبت های ویژه انجام شد.

روش ها:

این مطالعه کوهورت آینده نگر در زنجان، در سال 1399 انجام شد. 78 بیمار ترومایی تحت تهویه مکانیکی به صورت در دسترس انتخاب شدند. بیماران با توجه به زمان تغذیه در دو گروه تغذیه گوارشی زودرس و دیررس قرار گرفتند. در این بیماران متغیرهای پیامد، حجم باقیمانده معده (در طی پنج روز)  پنومونی آسپیراسیون (روز اول، سوم و پنجم) و شاخص های تغذیه ای آزمایشگاهی (روزهای اول، سوم، پنجم و دهم) مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها:

نتایج آنالیز واریانس در اندازه گیری های مکرر نشان داد میزان حجم باقیمانده معده در گروه تغدیه زودرس (0) به طور معناداری پایین تر از گروه تغذیه دیررس (32/28±11/42) بود (0/001>P). میزان وقوع پنومونی با آزمون کوکران کیو در بین دو گروه اختلاف معنادار آماری نشان نداد (0/05<P). مقایسه شاخص های آزمایشگاهی با آنالیز واریانس در اندازه گیری های مکرر نشان داد، که پروتیین توتال و کلسیم در گروه تغذیه دیررس افرایش معنادار آماری داشت، همچنین فسفر، منیزیم و لنفوسیت در گروه تغذیه زودرس افزایش معنادار آماری نشان داد (0/05<P). هر چند این شاخص ها از نظر بالینی تفاوت معناداری بین دو گروه نداشتند. نتایج مدل رگرسیون چندگانه گام به گام نشان داد که شدت بیماری در پیش بینی میزان شاخص های آزمایشگاهی پروتیین توتال، کلسیم، لنفوسیت و فسفر و سطح هوشیاری در پیش بینی شاخص منیزیم نقش داشتند.

نتیجه گیری:

با توجه به تاثیر تغذیه زودرس بر حجم باقیمانده معده، شروع تغذیه زودرس در بیماران ترومایی توصیه می شود.