تاثیر هم زمان تمرینات مقاومتی و تزریق سلول های بنیادی برسطوح گلوکز خون و بیان پروتیین Bax و Bcl2 از شاخص های آپوپتوز عضله ی اسکلتی در رت های نر دیابتی القاء شده با STZ

مقدمه :

دیابت نوع یک اختلالی است که بر اثر تخریب خود ایمنی سلول های مولد انسولین پانکراس به وجود می آید. پروتیین های Bax و Bcl2 نقش مهمی در ایجاد فرایند آپوپتوز دارد.

در پژوهش حاضر تعداد 30 سر رت نر نژاد ویستار از میان رت های موجود (500 رت) در آزمایشگاه با وزن تقریبی 20± 200 به طور تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها پس از 2 هفته آشنایی با محیط به 5 گروه 6 تایی شامل (دیابت + تزریق، تمرین مقاومتی) و (دیابت + تمرین مقاومتی) و (دیابت +تزریق) و (دیابتی کنترل به جهت کنترل گذرزمان) و (دیابتی سالم) در شرایط یکسان آزمایشگاهی تقسیم شدند و توسط تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (stz) (mg/kg 60) به دیابت نوع یک مبتلا شدند. موش های صحرایی گروه دیابتی و گروه دیابت + تزریق سلول های بنیادی به مدت 5 هفته در مجموع 17 جلسه ی تمرین مقاومتی داشتند. تحقیق حاضر از نوع بنیادی و به روش تجربی انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرین سطح گلوکز خون و میزان بیان پروتیین Bax و Bcl2 در بافت عضله ی به روش الایزا اندازه گیری شد.

نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین میانگین Bax و Bcl2 گروه تمرین مقاومتی با تزریق هم زمان سلول های بنیادی و گروه تمرین تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

نتایج تحقیق حاضر نشان داد که اجرای 17 جلسه ی تمرین مقاومتی به تنهایی و به همراه تزریق سلول های بنیادی بر میزان بیان پروتیین Bax و  Bcl2 موثر بود، اما تمرین به تنهایی و تمرین به همراه سلول های بنیادی تاثیر معنی داری بر بیان فاکتورهای نامبرده نداشت.