مقایسه تولید و شاخص های بهره وری پرورش میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) با دو روش ذخیره سازی مستقیم و اجرای دوره نوزادگاهی

نوزادگاهی باعث بهبود شاخص های رشد و افزایش راندمان تولید می شود. در این تحقیق مقایسه بین شاخص های رشد، وزن نهایی برداشت، بازماندگی و ضریب تبدیل غذایی بین دو گروه میگوی نوزادگاهی شده و نوزادگاهی نشده صورت گرفت. برای این منظور تعداد 819000 قطعه پست لارو 12 با تراکم 13 قطعه در مترمربع در 9 استخر ذخیره سازی و 90 روز پرورش داده شد. به همین تعداد پست لارو با تراکم 4000 قطعه در مترمکعب به مدت 30 روز در گلخانه مرحله نوزادگاهی را سپری کرده، سپس در 9 استخر با تراکم 13 قطعه در مترمربع ذخیره سازی و به مدت 60 روز پرورش داده شد. زیست سنجی هر 15 روز یک بار انجام شد، فاکتورهای فیزیکو شیمیایی آب به صورت پنج روز یک بار اندازه گیری و ثبت شد. وزن نهایی میگوهای نوزادگاهی شده 51/0±13/28 و میگوهای نوزادگاهی نشده 67/0±22/17 رسید که تفاوت معنی داری را نشان می دهد (05/0>P) .احتمالا به دلیل فعال شدن رشد جبرانی میگوهاست. نرخ رشد روزانه در گروه نوزادگاهی 01/0±21/0 نسبت به گروه نوزادگاهی نشده 01/0±15/0 به طور معنی داری افزایش داشت. همچنین ضریب تبدیل غذایی به طور معنی داری کاهش داشت. بنابراین، بر اساس این مطالعه می توان بیان کرد، تولید میگو با استفاده از میگوهای نوزادگاهی شده علاوه بر کاهش طول دوره پرورشی که خطر بروز بیماری را کاهش می دهد، با کاهش غذای مصرفی و افزایش وزن و مقدار تولید میگو، افزایش بهره وری به همراه دارد.