بهینه سازی کالوس زایی و تعیین شدت پرتو گاما در ریزنمونه های برگی ارقام استاندارد میخک شاخه بریده

میخک به عنوان یکی از مهمترین گلهای شاخه بریده جهان شناخته شده و تولید ارقام جدید در این گیاه صرفه اقتصادی بالایی دارد. امروزه با استفاده از تکنیکهای القای جهش در بسیاری از گونه ها ارقام جدید تولید شده است. در پژوهش حاضر به منظور تعیین بهترین ترکیب تنظیم کننده رشد جهت تولید کالوس و همچنین تعیین دوز بهینه پرتوتابی با اشعه گاما در ارقام میخک (Tabasco ،Mariposa، Eskimo ،Tabor ،Cameron و Nobless)طراحی و اجراء شد. در این پژوهش از محیط کشت MS و سطوح غلظتهای مختلف تنظیم (0.5,1mg/l) سطح دو در BA و(0,0.5,1,2,3 mg/l) سطح 5 در 2,4-D ،(0,0.5,1,2 mg/l) سطح درچهار NAA شامل رشد های کننده استفاده شد. پرتوتابی کالوس ریز نمونه برگی در هفته سوم پس از کشت، جهت تعیین دوز بهینه پرتو گاما در دوزهای0 ،15 ،25 ،35، 45 ،55 گری انجام شد. پس از پرتوتابی کالوسها به محیط باززایی منتقل شدند و پس از 21 روز تعداد کالوس های زنده در ارقام مختلف یادداشت شد. آنالیز داده ها و رسم نمودار توسط نرم افزار اکسل انجام و با توجه به نتایج، میزان پرتویی که سبب مرگ 50 درصد از کالوسها شد، به عنوان دوز بهینه جهت آزمایشات بعدی انتخاب شد. نتایج نشان داد تمامی اثرات اصلی و اثرات متقابل در مورد هر دو صفت درصد کالوسزایی و حجم کالوس در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. گروه بندی میانگینها با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن انجام شد و بیشترین میزان تولید کالوس در رقم اسکیمو با میانگین کلی 73 درصدمشاهده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که بهترین ترکیب تنظیم کننده جهت کالوسزایی در ارقام میخک l/mg 5.0 BA, l/2mg D-4,2 می باشد. همچنین در ریزنمونه های کالوس ارقام میخک به طور میانگین دوز 25 گری در تمامی ارقام نتیجه مطلوبی به همراه داشت.