فراوانی آنتی ژن نوتروفیلی (HNA-1) در بیماران تالاسمیک دارای تزریق خون مکرر و مبتلا به عارضه تب زای غیر همولیتیک

آنتی‌ژن‌های نوتروفیلی یا HNAها، آنتی‌ژن‌های گلیکوپروتیینی سطح نوتروفیل‌ها هستند، آنتی‌بادی بر علیه این آنتی‌ژن‌ها در بیماران دارای تزریق خون مکرر‌ تولید می‌گردد. در این پژوهش به بررسی فراوانی آللیک HNA-1a/1b/1c در بیماران دارای تزریق خون مکرر مبتلا به عارضه تب‌زای انتقال خون و هم‌چنین خطر آلوایمیونیزاسیون این افراد بر اساس الگوی ژنوتیپ پرداختیم.

در یک مطالعه توصیفی، 99 نفر از بیماران تالاسمی وارد مطالعه شدند. نمونه‌گیری از تیر 98 تا اسفند 98 در مرکز تالاسمی ظفر به طول انجامید. افراد از خون‌های کم لکوسیت استفاده می‌کردند. 3 میلی‌لیتر خون در لوله‌های حاوی EDTA جمع‌آوری شدند، DNA استخراج شد. ژن HNA-1 به روش PCR-SSP بررسی شد. فراوانی آللی آنتی‌ژن‌های نوتروفیلی با استفاده از معادله هاردی واینبرگ محاسبه گردید و برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های کای‌ دو و T test استفاده شد.

فراوانی آلل‌های مشاهده شده به ترتیب (7/52%) HNA-1a ، (3/44%) HNA-1b و (3%) HNA-1c بودکه با قانون هاردی واینبرگ با ضریب اطمینان 5% تطابق داشت. بیشترین میزان خطر آلوایمیونیزاسیون به ترتیب مربوط به (22%) HNA-1b ، (18%) HNA-1a و (3%) HNA-1c بود.

فراوانی آللیک آنتی‌ژن نوتروفیلی HNA-1 در بیماران تالاسمیک مبتلا به عارضه تب‌زای غیرهمولیتیک انتقال خون با یافته‌های قبلی در جمعیت‌های مختلف ایرانی مطابقت داشت. هم‌چنین علی‌رغم شباهت آنتی‌ژنی در بیشتر آلل‌ها و دریافت خون کم لکوسیت در بیماران، هم‌چنان خطر آلوایمیونیزاسیون وجود داشته و توجه به تزریق خون بر اساس الگوی ژنوتیپ نوتروفیلی را بیشتر مورد توجه قرار می‌دهد.