تعیین اثربخشی برنامه آموزشی مدیریت «کاهیدگی من» بر خودتنظیمی کودکان پسر با اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی 9 تا 12 سال

 اختلال نارسایی توجه-بیش‌فعالی به‌عنوان نوعی اختلال نظام خودتنظیمی شناخته شده است. «کاهیدگی من» به حالتی اطلاق می‌شود که منابع خودتنظیمی فرد کاهش پیدا کرده است؛ ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه آموزشی مدیریت «کاهیدگی من» بر بهبود خودتنظیمی در کودکان پسر با اختلال نارسایی توجه-بیش‌فعالی 9تا12 سال انجام شد.

روش‌ بررسی: 

این پژوهش در قالب طرحی نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه و پیگیری یک‌ماهه بود. از بین کودکان با اختلال نارسایی توجه-بیش‌فعالی سی کودک واجد شرایط به‌صورت دردسترس وارد مطالعه شدند. سپس به‌‌شکل تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش پانزده جلسه یک‌ساعته سه روز در هفته برنامه مدیریت «کاهیدگی من» را دریافت کرد. مقیاس ارزیابی خودکنترلی (کندال و ویلکاکس، 1979) در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری یک‌ماهه برای هر دو گروه اجرا شد. داده‌ها ازطریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شد. سطح معنا‌داری 0٫05 در نظر گرفته شد.

یافته‌ ها:

 نتایج نشان داد، برنامه آموزشی مدیریت «کاهیدگی من» بر بهبود خودتنظیمی کودکان با اختلال نارسایی توجه-بیش‌فعالی در گروه آزمایش تاثیر معنادار داشت (0٫021=p)؛ همچنین در گروه آزمایش، در متغیر خودتنظیمی، بین مراحل پیش‌آزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود داشت (0٫001>p)؛ اما بین مراحل پس‌آزمون و پیگیری تفاوت معناداری مشاهده نشد (0٫377=p) که پایداری تاثیرگذاری برنامه آموزشی مدیریت «کاهیدگی من» در طول زمان را نشان می‌دهد.

نتیجه‌ گیری:

 براساس یافته‌های پژوهش، می‌توان از برنامه آموزشی مدیریت «کاهیدگی من» برای بهبود خودتنظیمی کودکان با اختلال نارسایی توجه-بیش‌فعالی استفاده کرد.