تحلیل انتقادی تاویل گروی فخر رازی در آیات وسع: تبیین کلامی

رازی را نمی توان از مفسرانی دانست که اغلب از نص و معنای ظاهری آیات قرآنی فرا می گذرند و متمایل به تاویل هستند. او در خصوص آیات پنج گانه وسع که به محدود بودن تکالیف در حد وسع دلالت صریح دارند خود را ناگزیر از تاویل می بیند. موضع نادر وی عوامل و دلایلی دارد. وی پنج دلیل می آورد و آن ها را حکم قطعی بر تحقق تکلیف فراتر از وسع می داند.  بررسی عامل گرایش وی به تاویل در این آیات، مساله تحقیق حاضر است. فرضیه تحقیق مبنای کلامی رازی در تفسیر انتساب فعل انسان است. تفسیری که بر اساس آن هرگونه مبدء درونی فعل در انسان انکار می شود و تنها به حالتی نزد شخص به هنگام فعل«کسب» بسنده می شود. این مبنای معرفتی رازی خود دارای عوامل است. یکی از این عوامل تفسیر قدرت الهی است.