اعتبار تفسیری روایات تفسیر عیاشی

ازجمله کهن ترین کتاب های تفسیر اثری، تفسیر محمد بن مسعود عیاشی سمرقندی است. ازآنجاکه تفسیر عیاشی جزء نخستین کتاب های تفسیر ماثور شیعه است که از قدیم به جا مانده قطعا از بالاترین اعتبار روایی برخوردار بوده ولی دو موضوع چالش برانگیز در این میان بر سر راه قرار دارد: یکی حذف اسناد روایات کتاب و دوم فقدان جزء دوم این تفسیر. خبر واحد تفسیری اگر سندی معتبر داشته باشد، حجیت دارد ولی روایات تفسیر عیاشی به دلیل حذف اسناد آن در حکم روایات مرسل هستند و یا دست کم صحت سندی آنها به اثبات نرسیده و ازاین جهت فاقد حجیت می باشند. این مقاله با روش توصیف، تحلیل و نقد در پی واکاوی راه هایی است تا این دو اشکال چالش برانگیز را درخصوص اعتبار تفسیر عیاشی دفع نماید ازجمله توثیق مولف، تکیه بر بازیابی اسناد در منابع متاخر، اعتماد اصحاب به کتاب، مضمون شناسی و سنجش با قرآن.