پرستاران و بوروکراسی بیمارستان ، یک مطالعه کیفی در شهر یزد

امروزه با توجه به گستردگی سیستم های بوروکراتیک در تمامی حوزه های اجتماعی و همچنین امکان حکمرانی این سیستم ها به وسیله قوانین، هنجار ها، روابط قدرت و غیره، بیش از پیش شاهد پیامدهای منفی آن بر افراد و کارکنان خواهیم بود. لذا پژوهش حاضر به مطالعه زمینه ها و پیامدهای بسط فرایند های بوروکراتیک بیمارستانی بر عملکرد پرستاران شهر یزد پرداخته است. 

در این پژوهش از روش شناسی کیفی و روش نظریه زمینه ای استفاده شده است. جامعه هدف، پرستاران بیمارستان های دولتی شهر یزد بودند که با استفاده از نمونه گیری نظری و هدفمند بیست نفر از آن ها انتخاب شدند و با آن ها مصاحبه های عمیق صورت پذیرفت. فرایند نمونه گیری نظری تا مرحله اشباع داده ها ادامه یافت. داده های گردآوری شده با استفاده از کدگذاری باز، محوری و گزینشی، تحلیل شدند. 

یافته ها شامل هفده مقوله اصلی از جمله فقر فراغت پرستاران، کژکارکرد های ناشایسته سالارانه، کنترل و تبعید پرستاران، فوبیای دادخواست های حقوقی دیه، مقایسه های شکست، سیاست های اجتماعی تضادآفرین، و یک مقوله هسته برساخت بوروکراسی گسست بودند که در قالب خط داستان، مدل پارادایمی و طرح واره نظری گردآوی شدند. 

بحث و نتیجه گیری: 

نتایج نشان داد که بوروکراسی گسست، به طورعمده به دنبال حاکمیت گسترده بوروکراسی مدرجی که در سه سطح خرد، میانی و کلان در بطن بیمارستان خود را نمایان می کند، برساخته می شود. پرستاران به دنبال حاکمیت بوروکراسی مدرج عموما راهبردهای گوناگونی از جمله انتقال خودخواسته به سایر بخش های درمانی، پویایی در کار، تلاش برای ارتقای شغلی و سازگاری بلندمدت با حرفه خود را انتخاب می کنند. واکنش ها و مقاومت های پرستاران در برابر حاکمیت بوروکراسی مدرج که در قالب استراتژی های مختلف نمایان می شود، درنهایت پیامدهایی از جمله گسست در روابط اجتماعی دوستانه و بازاندیشی مادی در حرفه پرستاری را به دنبال دارد.