ارتباط سلامت معنوی با صلاحیت بالینی پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز (1396)

صلاحیت بالینی، از  اهداف اصلی تربیت پرستاران است  که نقش بسزایی بر کیفیت مراقبت از بیمار دارد.  بنابراین مشخص کردن مولفه های مرتبط با آن می تواند بر ارتقاء کیفیت مراقبت اثرگذار باشد. سلامت معنوی نیز، به عنوان یک عامل مهم در کارآمدی و موفقیت پرستاران مورد توجه قرار گرفته است.  هدف  از این پژوهش، تعیین رابطه سلامت معنوی با صلاحیت بالینی پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز (1396) می باشد.

این تحقیق از نوع توصیفی - همبستگی،  با مشارکت 165 پرستار در بیمارستان های آموزشی شهر اهواز،  به روش نمونه گیری چند مرحله ای (1396) انجام شد.  ابزار گرده آوری داده ها مشتمل بر پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، صلاحیت بالینی و سلامت معنوی بود. داده ها با استفاده از  آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار آماری SPSS 22  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها:

 نتایج حاصل نشان داد که میزان صلاحیت بالینی و سلامت معنوی پرستاران مورد بررسی در سطح متوسط بود . نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد میان سلامت معنوی و صلاحیت بالینی پرستاران، ارتباط  معنادار و مثبت وجود دارد (p=./.23, r=./17).  همچنین در زمینه تضمین کیفیت، کمترین میانگین نمره  و حیطه آموزش و مدیریت، بیشترین میانگین نمره صلاحیت بالینی را به خود اختصاص داد.

نتیجه گیری:

  با توجه به ارتباط معنادار میان سلامت معنوی و صلاحیت بالینی پرستاران، بنابراین لازم است برنامه ریزی های آموزشی مناسب، جهت توانمندی پرستاران و در راستای ارتقای سلامت معنوی و صلاحیت بالینی پرستاران طراحی کرد.