بررسی ارتباط بین هوش اخلاقی و نگرش نسبت به ایمنی بیمار در پرستاران شاغل در بیمارستان آموزشی شهرستان دزفول (1400)

هوش اخلاقی در پرستاران، به واسطه ماهیت انسانی و اخلاقی شغل و حرفه آن ها از اهمیت خاصی برخوردار است. هوش اخلاقی می تواند قاعده ای را برای عملکرد صحیح انسان ها فراهم آورد و به عنوان یک عامل پیش بینی کننده  رفتار محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین هوش اخلاقی و نگرش نسبت به ایمنی بیمار در پرستاران شاغل در بیمارستان آموزشی شهرستان دزفول (1400) بود.

روش پژوهش حاضر، مقطعی بود. جامعه آماری شامل 200 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان آموزشی گنجویان دزفول (1400) بود، که به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل: پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه استاندارد هوش اخلاقی لنیک و کیل و پرسشنامه استاندارد نگرش ایمنی بیمار (SAQ) بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS  در سطح معناداری 0/05> p با استفاده از آمار توصیفی و  ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: 

از 200 نفر پرستار شرکت کننده 73 ،درصد زن و  27 درصد مرد بودند. میانگین هوش اخلاقی پرستاران مورد پژوهش 19 /24±/156/21 و میانگین نگرش پرستاران نسبت به ایمنی بیمار 53/15±05/107 بوده است. نتایح ضریب همبستگی پیرسون، نشان داد بین هوش اخلاقی و نگرش پرستاران نسبت به ایمنی بیمار، همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد (001/0p< 43/0r). نتایج آزمون رگرسیون نشان داد هوش اخلاقی در تبیین متغیر نگرش پرستاران نسبت به ایمنی بیماران (18/0 = R2) سهیم می باشد.

نتیجه گیری:

 هوش اخلاقی، در پیش بینی نگرش پرستاران، نسبت به ایمنی بیماران نقش دارد. بنابراین، به نظر می رسد با افزایش هوش اخلاقی از طریق برگزاری کارگاه های آموزشی می توان نگرش پرستاران نسبت به ایمنی بیماران را تقویت نمود.