استفاده از کورکور سیاه (Milvus migrans) به عنوان شاخص زیستی فلزات سنگین در محل دفن زباله (مطالعه موردی: شمال ایران)

فلزات سنگین برای موجودات زنده خطرناک بوده و باعث مشکلات زیادی برای آن ها می گردد. این فلزات به طرق مختلف می توانند وارد زنجیره غذایی شوند و باعث بیماری های متعدد و گاهی اوقات مرگ گردند، بنابراین پایش آلودگی این فلزات اهمیت دارد. در میان منابع مختلف انسانی مکان های دفن زباله، که احتمال حضور و جذب فلزات سنگین از طریق زنجیره غذایی در آن ها زیاد است، بایستی پایش شوند. هدف مطالعه حاضر تخمین سطح آلودگی فلزات سمی (کادمیوم، آرسنیک، سرب و جیوه) در مکان دفن زباله انجلی سی شهر بابل با استفاده از پر پرندگان و شیرابه است. بنابراین جهت رسیدن به این هدف، پر پرنده کورکور سیاه، با توجه به رژیم غذایی و محل تجمع آن در این مکان، به همراه شیرابه زباله این محل برای اندازه گیری غلظت فلزات سنگین، نمونه برداری و آماده سازی شدند و غلظت فلزات با دستگاه ICP و فلز جیوه با دستگاه Mercury Analyzer AMA 254 تعیین شدند. نتایج نشان داد که کادمیوم بالاترین (11/5 میلی گرم بر کیلوگرم) و جیوه کم ترین (4 میلی گرم بر کیلوگرم) میانگین غلظت را در پر پرنده داشته اند. به طور کلی الگوی پراکنش فلزات سنگین در پر پرنده به صورت زیر می باشد: Cd> Pb> As> Hg