اثر الگوهای مختلف کاشت بر تغییرات عملکرد و صفات کمی و کیفی نیشکر در جنوب خوزستان

شیوه کشت نیشکر عموما متاثر از شرایط مکانیزاسیون بوده و همواره با مشکل فواصل زیاد بین ردیف های کشت مواجه بوده است. از طرف دیگر کشت غیرجنسی آن از طریق کشت قلمه ها و تاثیرگذاری خصوصیات قلمه امکان کنترل دقیق تراکم کاشت را فراهم نمی آورد. لذا؛ لزوم بازنگری در الگوی کاشت نیشکر و البته با در نظر داشتن محدودیت های مکانیزاسیون امری ضروری است. با هدف بررسی اثر الگوی کاشت بر تغییرات عملکرد و صفات کمی و کیفی نیشکر رقم CP57-614 در سال زراعی 93-1392 در مزرعه تحقیقاتی کشت و صنعت نیشکر امیرکبیر در جنوب خوزستان تحقیقی در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمار مورد بررسی الگوی کاشت در شش سطح (شامل فاصله کاشت 180 سانتی متر دو ردیفه (شاهد)، فاصله کاشت 180 سانتی متر یک ردیفه، فاصله کاشت 150 سانتی متر یک ردیفه، فاصله کاشت 90 سانتی متر یک ردیفه، فاصله کاشت 180 سانتی متر سه ردیفه روی پشته، فاصله کاشت 180 سانتی متر سه ردیفه کف جوی) بود که به طور تصادفی در کرت ها قرار داده شد. تیمارهای 90 سانتی متر یک ردیفه و 180 سانتی متر دو ردیفه بیشترین عملکرد را به میزان های 104/21 و 86/533 تن در هکتار تولید نمودند و در مجموع از لحاظ صفات مورد بررسی برتر از سایر تیمارها بودند. تیمارهای کشت سه ردیفه چه به لحاظ مصرف قلمه و چه به لحاظ عملکرد تولیدی، در مقایسه با سایر تیمارها، مطلوب نبودند. بر اساس نتایج حاصله هیچ یک از روش های کشت مورد بررسی به لحاظ خصوصیات کیفی، نسبت به یکدیگر برتری نداشتند.