آسیب ‎پذیری نواحی شهری در برابر خطر وقوع زلزله بر اساس مدل IHWP (مطالعه موردی: نواحی منطقه 6 کلان شهر اهواز)

بلایای اتفاق افتاده در سالیان اخیر بیانگر این موضوع است که جوامع و افراد به صورت فزاینده ای آسیب‎پذیرتر شده و ریسک‎ها نیز افزایش یافته‎اند. با این حال، کاهش ریسک و آسیب‎پذیری اغلب تا بعد از وقوع سوانح نادیده انگاشته می‎شوند. در پژوهش حاضر، که به شیوه توصیفی تحلیلی به انجام رسیده، سعی شده نمای آسیب‎پذیری نواحی منطقه 6 کلان‎شهر اهواز، در زمان وقوع زلزله احتمالی، پیش بینی و بر اساس هدف اصلی این پژوهش بررسی شود. داده‎های نظری پژوهش به روش کتابخانه‎ای جمع‎آوری شده و پس از استخراج شاخص‎ها تحلیل مکانی هر شاخص‎ با استفاده از مدل دلفی فازی و مدل آسیب‎پذیری IHWP و تحلیل‎های نرم‎افزار GIS به دست آمد. تحلیل یافته ها نشان داد با احتساب اولویت های اول و دوم مدیریت بحران 03/15 درصد از کل کاربری‎های منطقه مورد مطالعه به شدت آسیب پذیر است؛ بدین معنی که در صورت وقوع زلزله ای شدید در منطقه آسیب پذیر خواهد بود. در این تحقیق به این نتیجه دست یافتیم که ویژگی های کالبدی ساختمان به اندازه عواملی مانند کاربری زمین، تراکم جمعیت، و زمان وقوع زلزله اهمیت دارد که در میزان آسیب پذیری و فعالیت های امداد و نجات نقش موثری دارد.