بهبود صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی سورگوم علوفه ای (Sorghum bicolor L.) با کابرد بیوچار و اسید سالیسیلیک در خاک آلوده به فلز سنگین سرب

سابقه و هدف:

 پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بیوچار و اسید سالیسیلیک بر تغییرات فیزیولوژی و بیوشیمیایی سورگوم در شرایط تنش سرب انجام شد.

این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار به صورت گلخانه ای در سال 1398 انجام شد. تیمارهای این آزمایش شامل پنج سطح سرب (0، 400، 800، 1200 و 1600 میلی گرم سرب در کیلوگرم خاک از منبع نیترات سرب)، دو سطح بیوچار (عدم مصرف و مصرف بیوچار 20 گرم بیوچار به ازای هر کیلوگرم خاک) و دو سطح اسید سالیسیلیک (شامل عدم محلول‏پاشی و محلول‏پاشی 2 میلی مولار اسید سالیسیلیک) بود.

نتایج نشان داد که مصرف بیوچار و اسید سالیسیلیک به ترتیب باعث افزایش 25/5 و 81/4 درصدی کلروفیلa شد. بیشترین میزان کاروتنویید در تیمار تلفیقی مصرف بیوچار و محلول پاشی اسید سالیسیلیک به دست آمد. با افزایش سطوح سرب میزان فنل افزایش یافت که این افزایش در گیاهانی که با اسید سالیسیلیک محلول پاشی شده بودند بیشتر بود. همچنین میزان فلاونویید تحت تاثیر مصرف بیوچار 57/10 درصد افزایش نشان داد. برهمکنش بیوچار و اسید سالیسیلیک باعث افزایش 48/88 درصدی پرولین نسبت به شاهد بود.

نتایج تحقیق حاضر بیانگر تاثیر منفی تنش سرب بر رشد سورگوم و همچنین اثرات مثبت و معنی دار اسید سالیسیلیک و بیوچار بر ویژگی های این گیاه بود. لذا استفاده از این مواد ارزان و قابل دسترس در خاک می تواند یک روش مناسب و مقرون به صرفه برای کاهش آلودگی خاک بوده تا ضمن افزایش فعالیت های متابولیک گیاه سورگوم، مقاومت گیاه را در برابر تنش سرب بهبود بخشد.