مدل سازی توزیع و اتصالات هسته های زیستگاهی خفاش دم موشی مسقطی Rhinopoma muscatellum Thomas, 1903 در ایران

خفاش ها به عنوان شناساگر تغییرات محیطی، خدمات اکوسیستمی مهمی نظیر گرده افشانی، پراکنش بذر و کنترل جمعیت حشرات را ارایه می دهند که نشان دهنده نقش و جایگاه آن ها است؛ بنابراین آگاهی از دامنه انتشار، نیازها و اتصالات زیستگاهی، در مدیریت جمعیت گونه های خفاش، لازم و ضروری است. هدف از انجام این مطالعه، مدل سازی توزیع و شناسایی شبکه اتصال، شامل کریدورها و هسته های زیستگاهی خفاش دم موشی کوچک در ایران است. به منظور مدل سازی زیستگاه از نقاط حضور (74 نقطه) و متغیرهای زیست اقلیمی، توپوگرافی و انسانی در کنار کربن آلی خاک (SOC) استفاده گردید. مدل سازی به روش آنتروپی بیشینه (MaxEnt) انجام گرفت و با استفاده از حد آستانه (TSS) True Statistics skill زیستگاه مطلوب/ نامطلوب گونه شناسایی شد. با تاکید بر روی پیوستگی، هسته های زیستگاهی شناسایی شدند و سپس مسیرهای اتصال به صورت جفتی (Pairwise) و با استفاده از تحلیل کمترین هزینه (Least cost paths) انجام گرفت. برای تحلیل دالان ها از متریک تراکم و مطلوبیت دالان در سیمای سرزمین، استفاده شد. نتایج مدل سازی نشان داد که زیستگاه های بالقوه فراوانی برای گونه در سطح کشور وجود دارد که به صورت لکه ای پراکنده شده اند. بیشترین هسته های زیستگاهی با مساحت های بیش از 250 هکتار در بخش های جنوبی و جنوب شرقی کشور قرار دارند. طول مجموعه مسیرهایی که با کمترین هزینه، هسته های زیستگاهی را به یکدیگر متصل می کنند 140399 کیلومتر تخمین زده شد که بیشترین مقدار پیوستگی مربوط به هسته های زیستگاهی در بخش های جنوب و جنوب شرقی است.