دگردیسی فراماهیتی من و تمایز هویت روایی در نوشتار آنی ارنو

آثار آنی ارنو نمونه‌ بارز اتوبیوگرافی معاصر را ارایه می‌دهد. در این آثار، حتی با اینکه من نویسنده، راوی و شخصیت اصلی یکی هستند، این یک «من» فراشخصی است و چندین هویت را در بر می‌گیرد. در واقع، آنی ارنو ازطریق روایت داستان زندگی پدر و مادر خود و به‌‌واسطه فرمول معروف «من دیگری هستم» تلاش می‌کند ناپذیرفتنی‌ها را تقبیح و بیان‌نشده‌ها را بیان کند؛ از این روی انکار ریشه‌های فرهنگی، بومی‌‌سازی و دگردیسی ازجمله کلیدواژه‌های نوشته‌های وی است. نویسنده برای فرار از بیان مستقیم «خود»، مسیر زندگی والدینش و تحولی را که این زندگی مشقت‌‌بار در گذر زمان متحمل شده بود با جزییات توصیف می‌کند تا به‌‌واسطه آن و با استفاده از نوشتار سپید (نوشتار ساده و خنثی) به تبیین و تعریف موقعیت «خود» و دگردیسی «من» برسد. پژوهش حاضر به‌‌طور عمده بر راهبردهایی متمرکز است که نویسنده برای تحکیم یا تضعیف رابطه بین خود و دیگران به کار گرفته است تا به نوعی به نظام‌سازی متمایز بیان خود دست یابد؛ بدین منظور سبک نوشتاری اتخاذشده توسط نویسنده، نام آثار، شبکه بینامتنی آثار، اظهارات نویسنده، پیشینه و اهداف او همگی در زمره عناصر محوری برای درک عمق و پیچیدگی رابطه بین من و دیگران است.